ek is die een wat met bloupers gebede
my woorde en sinne op papier laat rank
my donderstorms in ink kom huil
en my hosannas aan jubelverse hang
my gedagtes skeur rivierbeddings
van verborgenhede oop
as stemme hadida deur my kop
waar die lewe veldlangs loop
genade omsoom my daagliks
soos die pêrelwit van varkore
wat treinspoorkranse met geloof
binne stellasies van hoop vasbou
soveel jare geheueloos, ankerloos en
so amper ook reddeloos
met slegs die ink van my pen
en ‘n kop vol gedagtes
wat my koers laat hou
berge boggel en breek van dankbaarheid
want agter my is die sleepstap
van ‘n genadespoor en dit,
dit laat my kniel met
krummelwoorde
van opregte dank
in die afwaartse taal
van my ink
branderbreek my wese
tot singbare resonansies
melodieë sonder klank
inkdoringtrane
knoop letters in ‘n sielstaal
al is daar min
wat die rigting verstaan
as blinde ontwakings
skeur deur my lyf
met brose vlerke
bloei my wese
en ontwaak blindelings
onder die swerfstrale
van ‘n silwermaan
folterings vloei na benede
uit die hoeke van my hart
tot daar waar
nuwe blomme groei
en ek my rusplek vind
tussen komma en punt
terwyl die son sy
nagsê strale robynrooi
oor die kim laat val
in die nag stilweg gebloei
waar dit halfmaan
soos ‘n vaderlandswilger
aan die koepel boog
die krag van jou minnelied
het die songloed opgevang
‘n lawakors laat vlam
en jou loogwarm liefde
soos smeltende was op my hart
laat reën wyl die landskap
sag verander in seën
deur rankspasies van my hart
vlinder miljoen ongespreekte woorde
karos die diepste denke en
balsem die lof van my voel
die geur van affodille
troetel my sinne en
in my oë skyn ‘n nuwe reënboog
waaraan my drome hang
in die gerwe van jou liefdespalms
bloei my skemers ‘n lentelied
waar jou asem oor my suis
buig my wese in aanbidding
ons vingers knoop nuwe sonne
in die polsing van ons liefde
en jou woorde beitel
hart-silhoeëtte wat my verteer
my gedagtes is soos
swaeltjies op vlug
tussen die denneplantasie
waar ek my vergeet wil bekis en
my drome verlos
my woorde laat herleef
in die swart van ink
hier op papier
kom offer ek vir jou
die onvolmaakheid
van my denke
wat zig-zag strepe
van sinsnedes
wat diep binne
my brand
smeulend woed
skroeiende emosies
uit die tempel van my hart
en ek skink aan jou uit
die onuitputbare bron
van laventel-genade
my liefde in moeselien gevou
daar kan jy tot in ewigheid
verdwaal in die rookseine
deur die jaarringe van ons liefde
en jou immer versadig
aan die lente
van ons liefdesdors
deur die vlak van my hart
het die dieptes van jou spore
mildelik ontkiem en langs die
horrelpootpaaie het die skaamwit
van varkore woordlangs
soos fonteine oopgebars
die donkermaan
het helder ontplof
onder die bruidskuim
se spierwit spoeg
waar dit stil genadebrood
breek oor die oewers
van my siel
goedheid en guns
het bruisend stroomversnel
deur die spasies van my dink
wyl jou liefde stroom-op
deur my wese koggel
om dan sag te breek
in die proe van my mond
deur skadu’s van die filterson
het ek teruggekom met my brokkelwoorde
wat sweef soos swaels in die lug en
op my mou eggo-brand ‘n traan
waar is jy dan my lief, ja sê my waar?
teen die horison het jy my naam gelos
in konfetti-ruite vir die wind gestrooi
deur grou wolke het die reënvoëls geroep
laat gaan, laat gaan, laat gaan . . .
en die groen het stil tot bruin vermos
klatergoud het uit my oë geval
wrang drup die gal van onthou
die ons, in ons pond het halveer
die son sal weer helder skyn
al het jy my hart verskeur
voetloos het my reis verder gegaan
kringe getrek om die donkermaan
my gedagtes was duister want
die husse fluister in jou stem
laat gaan, laat gaan, laat gaan . . .
tik-tok oor geskeurde uurglas-son
verdwyn die sekondetentakel
oor �n blanko afgrond van niks
kieriemank verdwaald asof in
fe�verdigsels het tyd gestol;
in die oerou-murasies� kom grysgrou
die koggellag van bitter onthou
van anderdag se gister, dalk �n m�re vol rou
�
waar Knysnatre� trippelsag
onder my dondervoete val
ristelbreek blare onder die sware vrag
waar Knysnatre� trippelsag
sonder om vir skadu�s te wag
wat geluidloos in sonkolle knal
waar Knysnatre� trippelsag
onder my dondervoete val
soos �n ligbries-swaelvlerk swiep die sang
om-en-om in die tonnels van my hart
mallemeule medeklinkend in my o�
erosliefde asem-warm uit jou mond
raak sag aan die diepste sterrekors
laf en roekeloos, s� broos
intiem, vertrouend dog skroeiend
enigma van ons somerliefde
fladder flikflooi mooi waar jy
dolosgooi, bly ons liefdespand
ewigdurend, altydewig
ou klokke koggel
vanuit wit vestingtorings
jy bly leegplek weg
smagtend, klouend vas
dryf dagdrome winkend weg
om nog te vertoef
wagtend dat jy gou mag kom
na waar ons diep geplant is
nuwe deuntjies rol
oor �n kreukelheuwel son
jy is volplek terug�������������������������������������������
Jou o� was �n traan van harte,
en jou mond �n prinses van gee
�
maar �rens in �n laataanduur
moes jy jou kruis dra in die Pont de L�Alma
en
�n eensaam tonnel tot rusplek versier
�
broos was jou hande in liefde gevleg
om saam Dodi die finale adem te blaas
en �n laaste onheil is jou onts�
toe kameras flits-flits in jou dood bel�
�
maar
jou sagte vrede kronkel steeds die pad
�
en jou afvlerk dartel
�n Elim
nou �n gesalfde
in god�like hand
Heil�ge fees � vir die tyd waarin
ons leef
in stadsgedruis en wolkekrabberlig
verduister die� sanktifikasie
van een heilig� nag (so lank
gelede) toe God se vinger
onder eng�lesang �n sterpad
na verlossing trek
ons w�reld nou vol duisternis�
verloor ons gou die roetekaart
van hoop, geloof en liefde
want dit hang aan
brose drade van oorlewing
het die Lig alreeds getaan
voetspore van ons Herder
en die sang van eng�leskaar
het in die donkerte vervaag
*
O Heer, laat U hosannas weer
deur hierdie melkweg beier
op �n stille sterrenag
kom skenk dan oor
die wye heelal weer
U vrede aan die mens
laat weer U Helderlig
juig-jub�lend skyn
U stem hoorbaar
in onse harte spreek
wyl stergenade oor ons re�n
sodat ons weer, in stille
eenvoud by die groen weivelde
U heilige genadebrood kan breek
ons siele het
op die maanlig gedans
en die letsel rimp�lings
in die son se goud gedoop
wyl ons vlerklangs
die heiligheid
van ons saamwees
soos vergeet-my-nie�tjies
in liefdesakkers plant
in jou o� het die dag helder gebreek
en jou glimlag het die re�nboog
handgemaak laat blink
en die dae is nou skaduloos –
rein soos aronskelke
wat vlinder met die wind
ja, in jou het ek my heil
weer my vrede gevind
maanlig ruik na
gekneuse katjiepierings
omsoom met die silwer
van gestorwe lig
wat sag val op
die broosheid
van my denke
s� kom �n Godgestuurde
boodskap deur die
rooikransduiwe gebring
weemoed krabbel met
deurweekte soutseespore
mildadig in kleur
om in glans oor
weerlose lip-oewers
te breek
verlede se wonde
l� pik-dig begrawe
onder purper doudruppelstroop
wat tussen wolke kranse
van versoening vleg en
nuutgevonde vryheid
word in rooi gedoop
j� met jou purperstem is my nagmaal
jou blougroen o� is waar ek
my dolle verslawing vier
jy is die LSD ontploffing
die reddingstou van my bestaan
want die korrels van hael word �n taal
pynstilte se vloektaal,
dit vibreer
dit hoor
dit fluister
die cul-de-sac van seer
bring uitgediende dae
waar my verweer
nou half gepantser l�
strofes wat immer my uitkoms was
staan nou soms ruggedraaid
verstrooid
geheel ontheilig
verslawende wingerdvog val
brandend na bene�
inkdorings word
dan wrang geskink
die panasee bly ontbreek en
brokkels van
E K
verdwyn in �n sesvoet graf
en dit wat eens uitkoms moes gee
het in metrum en vers
heelhartig diep,
diep binne gesterf
dan kom mirre jou kalmte
weer elke litteken
en anker my uit krom afdraaipaaie
bring die bottergeel son
en ek w��t dis danksy jou
dat ek na elke bittervloed
weer in milde oordaad
in my wese kan eb en ty
in die dro�loop van my o�
het rippelvlakke
na sonkolle gebeur
my klam wonde
in die grou van
moeselien versteek
en deur skadu�s
dwaalkringe getrek
so breek daar
deur prismasluiers
(asof in gebrokenheid,
gekruisig en gesterf)
die maalkolk van gebroke p(s)alms
wat in spie�lbeeld na
verlore vlinders tas
in die eggo�s van die jasmyn se reuk
skil jou koesterwoorde, sag in eerbied
(soos reukwerk wat deur my vingers val
tot by die poorte van my hart se grendeldeur)
s� bind jy my vas in jou heil�ge
Jabesgebied
dan kom sypel dankies� (ge)bede
as uitbreek- metafore, deur my lippe se keerwalle
want die wasem van jou liefde is my leef se rede
wyl jou hartklop ritmies klop-klop
soos �n duisendpoot se kieliespoor
net vir mẏ, om te
kan hoor
waar my o�
bakhand na jou staar
fontein die skelle wete
die son het in die siel
van jou o� gesterf en
jou skouers het
pikkewyn-dom
oor die westerkim
gestrompel
terwyl vreugde
binne jou gal braak
bly jou hande
in gebed geklem
ontrukking het
oor jou wange gedrup
en soos doudruppels
deur die hitte
van jou seer verdamp
genadestrale het
oor jou gebloei en
jou treurgreep het
bewend in �n lofsang
uitgebreek
sonvanger � droomvanger dis jy
wat soos eggo�s in my are weerklink
wat die sluiers laat lig en my hart berym
vandag wil ek vir jou n vers kom vleg
uit die donker van my skadu�s
maar ook uit die lig van my lag
ek wil jou hartklop sagkens herhaal
met tromme en die klanke van simbaal
ek wil die verlossing wat jou liefde skenk
in wit oor die hemelkoepel verf
tot by die fluister-rimpeling
van jou kosbare naam
my hande wil na jou reik
jou vrugbare menswees betas
en dan oplaas, die lispel proe
op die klanke van jou stem
soms, net soms
gooi ek �n gebroke alfabet
in die arms van die wind
om dan self hartswoorde
in origamivo�ls te bind
stansas wat die bebloede
doringkroon se wond genees
en mirre vir my siel wil wees
drup, drup, drup soos herfsblare
in die strooiing van die wind
wimpernat bly my tong doof
my o� treur sonder klank
terwyl my hande geluidloos
die reuke van katjiepiering soek
en my vokale hartlangs
�n stadige dood sterf
dan jubelbreek die halwe son
met die swaai van �n vonkelhand
en dra die volmaakte uurglas
oor die horison se rant
heel die gebreekte koeltes
sodat affodille weer
helder kan blom
my o� skitter dan p�rels
en my pols tamboryn
want my woorde dra mag
ook teen die partiargale krag
wat my dae uit verdorde purper
kragdadig verlos
met die metriese dreun van woorde
word my wese �n skald wat lees en luister
tokkel kontempor�re hartsakkoorde
stansas wat lig skep uit ongekende duister
�
gehoor bring wysheid en kennis is mag
onkunde draal as nodelose klag
waar die psige data in pag bedryf
ontstaan strofes gelees en word vasgeskryf
�
deur my denke in metafore te skik
bamboes ek hopies in paragraaf
waar verstand insig en krag bring
word mag tot fors getransformeer
�
immer brand ‘n dieper dors
soos druppels op �n dorre kors
om s� my kennis te verbreed
en elke detail in die fynskrif te ontleed
�
onkunde se tentakels belet
horend wat Salomo fluister
kennis, waarheid en die wet
verlig jou voetloop uit die duister
diep binne my fladder die geur
van gedroogde Jasmyn
terwyl my o� skipbreuk ly
onder tortelklanke�
dan prewel my kwesbare mond
strofes van sprokie-vervullings
van ons kosbar� eenword
in die ure van �n breekbare nag
so breek snedes van sinne in
spinneweb deur die blare en
waai soos fakkels hemelwaarts
tussen tak-silhoe�te weg
in pais kom breek �n sonsoen op my vel
ek vang die uurglas-tyd in die palm van my hand
sodat geluk stil sy herberg kan vind
op die spore van die wind
hier in die hartklop van Suid-Afrika
wil ek aan jou, in jou eie taal
vertel van �n nuwe seisoen
van die oer-ou Kersverhaal
in die begin was alles woes en leeg
�Laat daar Lig wees� het God ges�
die somerson het jubelend
oor Afrika gebreek
terwyl �n Hand vol sterre
sawens nou die Suiderkruis
in engellig laat blom
so kan ons altyd weer
op ons roete na Hom toe kom
toe, in die stad van Betlehem
klingel daar die engelkoor
saam met die klanke
van die Heil�ge Kind
en iewers kan jy hoor
hoe fluisterbid
die somerwind:
die Redder, ook vir ons gekom
hier in die hartklop van ons Afrika
waar genadere�n oor alles spoel
�n Boerehart wat
nog met eerbied kniel
en Hom as Koning
van die heelal sien
H O O P
hosannas beier deur die sterrenag
herdenk die heiligheid
van hierdie aand
met le� woorde
doofstom klanke
op die pelgrimstog
van H O O P
hulde word gebring
met wierook, goud en mirre
word die stal gevul
met reuk van gras
genade uitgestort
want Vrede
die kan ons nie koop
sonde word versoen
van krip tot aan �n vloekhout
op die heuwel Golgota
word daar nou veldlangs
na die Roos van Saron gesoek
is vrese reeds tereggestel
en blom die opgestane
H O O P
������������
my denke fladder na�ef
asof in metamorfose
met �n nuwe taal
bekis die seer
op dwaalspore van klank
�n gisterverhaal
wat aanhou draal
breek verby die buitelyne
van onthou
proe steeds die
wrang-winter
van ontrou
verdraaid, verwring � vermorsel
gaan die bitterbeker ook verby
brokkel die dooiesee tot laf
dan drup Mara in rooi
welluidend soet
en skoenlapperbreek
�n nuwe begin
vroegoggend
as die spasies broos vasgedruk
tussen lig en donker l�
groei ‘n� donkeronthouseisoen
om weer op treurboggels te ry
�
terwyl verlange
uit die kruike van my o� drup
sien ek hoe die son poeier oor my bed
en daar buite nuwe botsels
aan boomgeraamtes bot
�
d�n roep die beeld van jou dood
rou in my slaapwarm asem�
uit die piet-my-vrou se keel;
dit is dan wat ek witduiflik
om nuwe aanneming bid
�
hoor ek die windfluit
wat kreukelwolke met letters
van jou naam, sag oor die kim kom verf
en in blindepalms het ek jou beeld
van my wang gevee
horlosie se sekelmaanhang
koggellag grysgrou
met snawels van raafswart rawe
tydtentakels tik-tok sonder end
as sekondes weggetou en
kieriemank dwaal asof
soos ou- en fe�verdigsel
die plaveisel word
waaroor ons tree
tot anderdagm�re
as deure van dood
en ewigheid ontsluit��
�
My pruttel woorde
Pruttel liefh�-letters
soos dryfhout uit my hart
nes �n hemelse lullaby;
versamel dit nektar
deur skrefiewimpers,
want in jou beelt�nis
het ek my vrede gevind.
In die warm klanke
van jou hartstaal
gekaart soos druppende note
uit �n basviool,
wat die melkweg roekeloos
n�t vir my inkatrol.
Ek verdwaal in die
lagkreukels om jou o�,�
ek dryf in jou muskusreuk
wat soos rivierbane deur my psige
kronkel in mosaiek van dieprooi.
Jou hartklop staan in duet
en ek bid dat die son sy tree maskeer
vir tyd om stil te staan…
D A N
by aanskoue van hierdie geluk,
het �n glimlag (van puur genot)
aan God se mondhoek gepluk.
Spartel my ontroeringe
soos �n fynbosverlange
wat deur my labirint
tot �n voltooide sirkel
waarin ek ongeveinste
liefde vind.
Verwonderheid wat
uit blomverdorde-kokon
tot skoenlapperskoonheid
bloei in lewegewende
nektar van die liefdeson.
Fladderende emosies
wat ewigdeur eb en vloed
in jou o� se vurige gloed
kom kolk soos lawavure
deur my bloed.
�
�
huilend wolf my verlange
oor die krom van die sekelmaan
aandblomreuke salf die
kneusings van my siel
terwyl bidwoorde fetus
op die hemel van my tong
�
blindelings
klingel windklanke
in braille deur die
heilige branders
van my denke
wat in algeblaar huil
�
dan kry my woorde
nuwe voetvlerke
en ry sorgloos
oor die pieke
van �n saffierwind
�
�
arendsvlerke wat op skadu�s wag
kruis silhoe�t wat mimiek
golwend oor riffels
sandkorrels romantiek
�
vry, vry, vry
van gister se simboliek
wat inkennig
�n nuwe skadu plant
�
doodgewone sand
waar ge-ykte
gedagtes tot
nuwe hoogtes brand
�
�
klippe fluister woordsag
waar varings soos rietfluite������������������������
teen die hange rinkink;
ek het jou goue berge beloof����
v��r die kansel soos roustof
sal ek jou nuwe bouplek wees
met jou gewortel in my gees���
hier �n daar, toe �n nou
breek brose beloftes���������������������
wat ek eintlik
teenoor jou moes hou
�
die grou van gekneusde lig
in oomblikke tussen luister
deur beter en slegter
kaats genadeholtes versoening
opreg nes newellae goudstof
in vryheid waar eenvoud glans
�
as ek in peinsing versink
kom my wrang toesegging
en plunder jou hart
wat ek in ‘n mankolieke vers
�n berou – met lanfer –
wil verbind
�
�����������������������������������������������������������������������������������������������������������������
�
waar jou dagbreek deur my grense skeur
het jy my kom leer van neem en gee
om met minsaamheid �n nuwe dag te groet
terwyl my ink sjor-sjor kantates komponeer
�
het jy my kom leer van neem en gee
sodat ek geknield die trots kon begraaf
terwyl my ink sjor-sjor kantates komponeer
en my siel opnuut lofpsalms berym
�
sodat ek geknield die trots kon begraaf
om met minsaamheid �n nuwe dag te groet
en my siel opnuut lofpsalms berym
waar jou dagbreek deur my grense skeur
�
broosheid storm deur my en
my binnetrane brand soos kolevuur
vertroue en omgee is vernietig
in milli-sekondes van �n uur
versteekte hulpkrete
kruip gebukkend
waar tree nie meer
spontaan wil trap
t�g haal ons asem en;
t�g klop ons harte
smagtend na iets om
weer te kan verstaan
emosies agter ystergordyne
van luidkeelse lag
dra die vreugdelose pyn
van iets wat eens was
tevergeefs probeer ek legkaarte bou
met verskerfde brokkels
wat onverdiend druppel in die
splinterhoeke van my hart
�����������������������������������������������������������������������������������������������������������������
my kleurespel bars
in dubbelspore oop
deur die groen loof
knars hitte van die son
wat tortel deur die lug
baldadig span ek seile
geheilig soos nardus
in windadem
in my bloeselrok se nate
bou sysies hul nes
en met �n bakhand klei
tempel die swael
�n rusplek gevul met genade
en my voete;
my voete akker
in spore van re�n
gebeure word in
gruwelprentjies gesien
en my verse breek
soos die oewers
van die Jordaan
dit staan gewal
van kant tot kant
maar my voete,
my voete weier
om droogvoet
deur te stap
dit voel of
goedheid en guns
my kruik verlaat het
en al wat nou oorbly
is �n babelse verwarring
wat my treiter
koggelgedagtes
klipstapel in my kop�
terwyl my keel
droog aan �n nuwe nagmaal sluk
biddend dat ook hierdie beker
in stilte sal verbygaan
en ek weer opnuut
nuwe vrede sal vind
skarlankenrooi bloeiselbreek
klanke van �n nuwe skeppingsdag
verby natwimper worstelings
van gisterdae
wat stil dolosgooi in my onthou
benede Hemelse vaandels
re�nboog �n wedergeboorte
onder hisopstingels
wat edik
verruil vir wyn
dan bars �n drie uur duisternis
oop in die soel songroet
van jou vat
terwyl jou mond warm
in myne
�n nuwe herberg vind
sag daal nuwe vrede soos �n duif
wat fontein
deur die kronkels
van my wese��������������������������������������������������������������������������������������
soos bokkoms
l� die woorde brak
op my tong
terwl versteende gedagtes
leiklip in my kop en
my hande stil
halleluja�s berym
in bele� oomblikke
het my blik soos
swaelsterte weggevurk
�t my ryloopwoorde
op klamgroen tre�
gehunker na geluk
daar sal ek dan met
verdwaalde rietwoorde
weer versmandjies vleg
dit met pikmetafore besmeer
sodat die droogtesluiers
kan dwaal tussen doof en blind
en ek weer my pad
gevoelvol sal vind
in die rookspiraal
wat stadig na bo wentel
spartel my psige asemloos
vol afwagting tuur ek
van agter skuilgordyne
wat vlerk oor jou
d�n breek granaat-emosies
knallend uit die boeie in jou bors
teken jy ontsnap-roetes
in snelskrif deur�
honger krake
van �n dorre kors
koepel �n uitbundige son
chaoties in skakerings
van bontgeel
die wydheid van die liefde
wat oor die O N S
van ek en jy karteer
die son breek
soos �n rooi papawer
oor die kim
terwyl die wind
met sy rietjiesasem
oor boomtoppe fluit en
onder die Wildesering
buig die roosknop
eerbiedig
soos �n bruid
onder die kir-sang
van die tortelduif
die maanblom se geur
rank vanaand �n sirkel
om die sekelmaan
terwyl my woorde
bru� bou
tussen gister en nou
die geroep van die kolganskuikens
breek die son en
weef �n altaar
met brokkies goue lig
so draai die seisoene
altyd op hul spore terug
waar die winterson wydsbeen
oor heuwels sit
brand die dorsverlange
na �n nuwe somer
waar ek tot na die middernaguur
met droomo�
na die sterre kan tuur
in die krummels
van die Bosveldvuur
wat seine na die Hemel stuur
sien ek in die konstelasie
spore van dit wat was,
is en weer sal kom
met �n dorstige heiligheid
uit die sekelkom val
in die carte blanche
van die natuur
ontwaak die hunk�ring
na die vrede
vir nog
�n pasgebore dag
wat nuwe verlossing bring
vir die wat soos �n duif
na antwoorde
en vryheid
smag
pruttel -gedagtes
versamel bont-letters
in dryfhout uit my hart;
nes �n hemelse lullaby
versamel dit nektar
deur skrefieswimpers
om inktrane
op papier
te drup
skei dit die lig
van duisternis
(soos in die begin)
en daar staan geraam
die verskil tussen
goed en kwaad
in di� boom van
mensgemaakte
wraak
so kom die dae dan
waar die son sy tree
moet maskeer
sodat gevegstyd
stil kan staan
vir �n nuwe vrede
om te begin
(soos in die begin)
– en ook dit
was goed
vandag kom jou
groot askies
soos n glas
yskoue water
oor my spat
vergewe my,
my onvermo�
om my verwronge
skok uit te spreek
want julle wat my
bestaan vir
so lank ontken het
(maar vir wie ek
al jare sonder ophou
bid) hoe kyk ek dan
vandag so effe skeel
ja staan ek soekende
na die skerpioen
se gif
ek sukkel om
te kan verstaan
dalk is hierdie
die lank afgebidde
vredeskus of is
daar nuwe agendas
met� gewere
vol gelaai
geteiken teen
my holgetrekte
rug
in die donker dae
toe my asem stom
(soos kameelboggels)
in my o� gehang het,
het jou omgee en
stil verstaan
soos �n Josefskleed
om my gevou
toe die aasvo�ls
se aanhoudende gepik
my uitmekaar wou skeur�
en hadidas se stemme
my mal wou maak
het jy ystermure
om my broosheid
gebou
deur stormwinde
wat riete in my pols
wou knak en buig
het jy deur die git
van my hartsmandjie
gebreek en saggies
vir my nuwe vlerke
gekweek
jou wese is my bastion
want in jou stilte
het ek my vrede
gevind en
in jou palms
die wonder
van ons toekoms
gesien
soos �n lanterfanter*
drentel jy deur bos en dal
daar by Tafelberg se kant
neurie jy jou omgee
sing jy van blomme en
die blou-blou see
spoorlangs verby die storm-en-drang
wat steeds flenter en fladder
deur die omwenteling
van jou onthou
dan sing jy maar weer van blomme
en die blou-blou see
flankeer jou o� deug�loos
tussen lettergrepe rond
gryp jou vingers
na�n nuwe m�restond
en prewel jy vir oulaas
van blomme en
die blou-blou see
*lanterfanter – leegleer
die kosbaarheid
van elke geleefde oomblik
is in voortyd reeds vasgel�
eertyd�s visioene wat solo en
uitbundig kon sweef
dan onkeerbaar
op die ouderdom
se skuifelpad stap
ons drome nou
kleintree saam
in melankoliese denke
van dit wat was
reeds in vergeelde rame hang
want die vrotasem
van die dood
wat in jou nek hyg
stap ons elke geleende tree
in �n uurglas, wat onstopbaar
na onder dribbel
in �n anderdag l�
ons wees soos spoelklippies
met slegs die eggo�s van kluite
wat op kisdeksels val en
asof in nagedagte
die gedroogde blaar
van �n eens bloedrooi roos
wat my polsslag
van eens moes
ewenaar
vir die musiekleier �n psalm van Anna
�n diensmaagd van die Alleshoogste
welgeluksalig is hy
wat die liefde van �n moeder besit
die hitte van haar omarming beleef
in die geheimenis is jy kunstig
in haar lende geweef
met moedersmelk reeds
is jou siel gevoed met ewigheids-spyse
jou hoof met olie gese�n en;
het jou tree in groen weivelde vertoef
wyl jou tafel oorloop van liefde
omdat jy in jou kindskap haar eer
sal jy jubel in jou grondgebied en
geen onheil by jou tent ervaar
‘n Televisie in die hoek
bl�r harder as die woorde
uit my skoot in die storieboek
van moord en rape,
politiek en skokgolwe
in portale wat kinders uitmekaar ruk
selfmoordbommers wat in skerfskiet
t� vroeg open nuwe grafte
ouerharte uitmekaar geskeur
in hierdie donker
skokkende uur
Wegglipgedagtes (1)�������
in suiwer vreugd� kaats jou gelaatstrekke
oor die troebel resonansie in my brein
en asof gemesmeriseer soek ek na bekende klanke
wat in erosie aan �n vergane firmament hang
lank gele� se odeur van varsgeplukte granaat omhels my
in versplinterde nostalgie wat iewers diep binne
toegegroeide bladsye woed
drome l� verkalk by die sluise van gister se slikdam
waar my hande ondurig ritsel in die voue van my skoot
as my hoop futloos in gisters sweef
en onder erosie skade breek drogbeelde oor die kim
waar vergete woordkrete tevergeefs in stilte baklei
in die Swarbergklowe hang onthou-stemme
wat skadu deur my kop en my wees is futloos
terwyl my gedagtes hondmoeg loop
breek krummels swart in my o� en
suur water stort oor die grense van my wang
waar eensame nagspore labarint verdwaal deur as-tree
vergeetgedagtes kruisig my weer �n weer�
as eensaamheid deur vlees en gedagte skeur
en ek hulpeloos die edik-reuk afweer
terwyl my onthou uit swartgat na uitkoms smag
kom die toeklap van herkenleeg se vergeet
uit die oogsverduisteringslewensboek
en vergeefs word deur glansblaaie geblaai
sal die waarheid van m�re se geheue�
moontlik deur die klowe van grys
beloftes in fynhoutjies breek
slegs �n sabbatsreis v�r l�
die vreemdelingsbesoek
waar woordleegtes sawwe akkers saai
prikkel lekkerkry reuke van anderland se onthou
deur tronktralies flets die lewe verby
word br�e gebou van sand en gruis
en die warboelwind wat duine skuif
het die hekke van klein-onthou toegewaai
tussen die geel van gister se goueson
en vandag se donkermaan
drome hang vaag aan die Swartberge se hange
en onthou-stemme wat skadu deur my kop
aan geroeste spykers hang my wese futloos
terwyl my hoop hondmoeg loop
woordkrummels breek swart in my o� en
suur water stort oor die grense van my wang
waar eensame nagspore labarint
verdwaal deur as-tree
vergeetgedagtes kruisig my weer �n weer�
as eensaamheid deur vlees en gedagte skeur
waar ek hulpeloos die edik-reuk afweer
terwyl my onthou uit swartgat na uitkoms smag
met die toeklap in herkenleeg se vergeet
van die oogverduisteringslewensboek
vergeefs word deur glansblaaie geblaai
sal die waarheid van m�re se geheue�
moontlik deur die klowe van grys
beloftes in fynhoutjies breek
sal jy na my kom soek
as daar in ons huis
net stilte woon
as mure net stil kan staar
na daar waar eens �n
asem was
sal jy na my kom soek
as die son verdwyn
oor Westerkim
en die maan sy
laaste strale gooi
sal jy my kom soek
as my naam uit sterrebrug
so stil-stil verdwyn
herkenning moeg
my brein verlaat
sal jy my kom soek
as wrede monsters kom,
my na niemandsland
wreed wegvoer
sal jy� . . .
onder erosie-skade
breek drogbeelde
waar woordkrete
tevergeefs
teen die stilte
woed
nagmaalbrood
breek in my o� en
suur wyn stort
oor die grense
van my wang
daar waar jy jou
fynbeplande
sinsdolke hang
onwaardig kruisig
jy my weer-en-weer
as bitter sarkasme
deur vlees skeur
en ek hulpeloos
die edik-aanval
probeer afweer
deur die drie-uur
verduistering sal
waarheid wel
deur die klowe
van grys
beloftes
breek
waar ons liefde naelstring groei
fetus ek in die trallies van jou ribbes
l� ek vasgegroei in jou hemel
geankerd in jou bloei
hoor jy die knetter van my hart se vlam
sien jy die bosbrand in my o� woed
daar waar my asem in karmosyn
oor my lippe gloed
smeulend kool die liefdesvuur
in hierdie een-word-uur
as winterys tot smelt kom en;
ek �n nuwe seisoen proe
dankie-s� bedes gloei tot as
in griffelwoorde wat
by evangelie pas
op sagte,
sagte papierbas
my lewe is na�ef blanko en
my woorde, my krabbel
het �n narratiewe obsessie
diep binne my geword
wat verwoed om uitkoms veg
my oog word feitelik
wat gebeure met ink
(so-asof in bloed)
in situasie verbaal verf
die mooi en ook die bar
uit seerkryhout kom kerf
en ek, ek bly maar net
ek
woordvlerke stoei om uiting in die asem van my siel
skoonwas woordgenade druppend na benede
breek grendels van die verstand
grafiek die skerm tot sand en as
lomp val woorde oor die oewers van my hart
deel ek die smart en oopbeklag
van my verdwaalde binnekant
wat om erkenning veg
kwesbaar l� ek my wortelhartsgedagtes
vir ander om met modderhande te betas
dalk die roete van my binnetrane te vind
en ook te wandel deur my woestynland
waar die son ongenadiglik brand en;
uit vier windstreke kom woorde gesweef
wat legkaarte voel- voel in my weef
na oopbreek bloeisels op papier
�����������������������������������������������������������������������������������������������������������������
gevlerkte teks stoei in my
breek deur grendels
en drup genadig na benede
skr�f le� papier tot sand
waar woorde lomp val
in smart en ook oopbeklag
openbaar my binnekant
wat om erkenning veg
kwesbaar l� ek
met modderhande betas
deur roetes van my binnetrane
tree jy deur my woestynland
uit vier windstreke sweef
tirades wat legkaarte
tot nuwe bloeisels breek
op papier
amber skadu�s flits in jou o�
waar jy rug gedraai na my toe staan
verklaar jy �n slagveld op �n blanko bladsy
sny grafiet maer erts waar jy toe-o�
my woorde steel en slukverteer
word n lewe nuut in Godspraak
met lood gegrys, gebaar
uit die bas van olifantshout
vir behoud van talekuns
hou die natuurwet van liefde
jou in ysterkettings en bind jou jukke
met tronkdeure wat wil-wil konfettie in loodgrys re�n
deur woordvreugde word jou verdriet ontmasker
in die tempellanings wat deur jou o� bloei
en vryheid fladder deur die vlaktes van jou siel
en ek jou verjaag uit die spasie�������������������������������������������������
waar hart en kop en hande
soos ‘n kiramis, graffito’s in gryspulwer
teen die ��ns witflets skilder
wysheid en inkspraak word die harnas van jou behoud
waar die son na jou waarheid gryp,
dit aan die goue woordstrale hang
en jy, jy vry van doolhofverbannings swerf
in die grys m�restond herrys die goue middaguur
wat aan my verstand vleuels verskaf
my denke nakend op papier kom verf
as skadu�s sterf kry my woorde �n voetpad deur my hart
van mitiese tydgleuwe en sommer oor niks
ek begin lewe en is daar is groei
waar jy volkome op die ritme van my asem leef
tussen lewensstasies
waar treinspore gly
spoed die lewe verby
los my met gebroke spasies
tussen brokkelstuk en skerf
asems van gister se goed en sleg
word my palet geverf
vind ek daagliks my weg
my asem wasem teen die ruite
lewe stoom voort daar buite
skakerings van groen en blou
sien ek deur my asemdou
tussen brokkelstuk en skerf
asems van gister se goed en sleg
word my palet geverf
vind ek daagliks my weg
gedagtes by gister se seer
my verlange word net meer en meer
vlug ek na nuwe drome wat wag
klik-klak klink die spore sag
tussen brokkelstuk en skerf
asems van gister se goed en sleg
word my palet geverf
vind ek daagliks my weg
in die ooptes van die velde
waar ribbokke vry kan wei
tortel jou koesterwoorde
teer deur die gange van my hart
met die krag van geloof
aan moedersknie geleer
loop ek �n stormbende plat
word my tafels met olie gesalf
en Vrede bedrup my lewenspad
meer suiwer as diepsee korale
kosbaarder as perels, is die kyk in jou o�
as jy vir my berge wil versit
welg�luksalig wandel ek met jou voorbeeld
op God�s pad word my liefh�dade nimmer moeg nie
waar sterre herberg in jou o�
in bitterheid breek die magtige Eufraat
�n massa eksodus na �n gese�nde land
wat die sieraad oester om my hals
dis in die wedergeboorte
van ons liefde in karos�
wat aan �n bloedmaan hang
daar sterf in skarlaken
die donker verlede
in die palm van jou hand
eden ons nuwe seisoen
soos kelke in die son
met re�nboogstrale
alom
in die rommel van my hart
het jy sterstatus bereik
toe jy frummels kaf
skei, flenters
aanmekaar lap
en; vir my �n dasvel
liefsag met
growwe hande
brei
jy baadjie my met jou kalmte
daar waar soveel onnodige vrese
sekel aan die koepelruim
met jou warm kyk strooi jy bosse
geel magrietjies vol in blom en
jou asem, jou asem laat my stom
op gure re�ndae knars jou hitte
vir my die soutsee in die geurigste,
lieflikste patee soos die anker
van my rustelose troebel see
is jou wees
die hitte
van die
son
naak
l� my wese�
op die dorsvloer van die lewe
dit spook om behoue te bly,
spartelend voor die kake van
die verdoemde draak
wat spore van slagting en
dood agterlaat
deur die erosiebanke
van my wange breek
vergiftigte branders
gevul met
suurre�n
uit die aarde
met geen
waarde
�
skenk, ja gee daagliks
mildelik troos;
mirre goud en
diamant uit die skatkis
van jou binnekant
salf my met jou bekoring
in koring se bronstige geel�
stuur jou reddende boodskap
in rooi,
helder soos die son
sprei jou vlerke deur engellig
heilig dan veersag die brakwater
van ons onseker tye met
die roer van jou hand
genees die siek
wat soos wurms vreet
deur ons brose gees
herstel so die wind se seer
wat wonde oopwaai
en waarheid verdraai
skenk, ja gee daagliks
mildelik troos; mirre goud
en �n diamant
oor die dooier
van gemufde brood
se skewe grafieklyn
breek muwwe brokke
van nagmaal en
ou bitter wyn
daar hang my siel
in verbleikte slierte
oor geroeste doringdraad
stuur vervaard noodseine
oor hak en steek
en prewel woorde
deur kou en sluk
stry met die keuse
te lag of om te verstik
D A N
uit die skemerskadu�s
tree �n begeerte na hoop
om ook hierdie kruispad
heelvoet te kan loop
tyd se koue vuur brand
deur die gange van my
treurende siel wat na
die aarde smag terwyl
klanklose hosannas
deur die alfabet spoed
sien ek die w�reld in vyftig skakerings van grys
kom verf jou teerheid die donker van my gemoed
knalrooi en immermooi is jou liefde die eerste prys
ons saamwees doen my altyd goed
as die ligglans dan agter my stiltes wil verdwyn
lees jou vingerpunte (in braille) my lewensboek
tot gebrokenheid breek en geluk oor die �spansel skyn
klee jy my opnuut in �n josefskleed en glansryke broek
knuffel dans soms die hooglied-wind
laat die granaatsmaak van die warm son
my oopmond skaterlag soos �n uitbundige kind
omvou dit my teer in �n goudgeel sonkokon
want in die yin en yang van die lewe
warrel emosies in malse speserygeure
elk met sy eie wil en strewe
soms ook agter geslote hartsdeure
op die wieke van �n boekanierskip
is my liefde deur jou gekaap
daagliks hang flenter emosies aan die mas
vleg lint en brokaat ragfyn deur my gedagtelyn
wapper jou ruwe seerower dors
op elke asemteug wat klop-klop
in die holte van my bors
op soet klanke van �n vroetelwind
wat dwelm en bottelnek trek en dan
skuilte soek in die kuiltjie van my nek
word jou liefde bely in die mooiste neurie-klank
wat sag vlindervlerk in die skulp van my hoor
en guitig oor my vel hoendertrek
teen jou bolyf wil ek my honger en dors les
nagmaal met genadebrood breek en wyn skink
in die amber van� die son wat perske oor die dag
terwyl ons wegvaar oor die oseaan wat wink
net ek en jy met jou boekanier hart
as ek bidblind broos
in die skadu staan
die son kartelbreek
oor verskanste horison
tas ek blind deur
verskeurde lanferlappe
van gister se grou onthou
biggel vrae oor die
bontstiltes van my praat
D A N word J Y
die ligkaatser van my bestaan
daar waar ek my werklikheid
(druppel vir druppel in jou kyk)
in minnewoorde sien blom
dis in jou innige liefde
wat die son weer opkom
verskeurd staan
jy goedgelowige
voor geelmagrietjieblom
wat kwyl onder godsdienskleed
met aroma van lemoen en
warm kaneel, maar agter
re�nboogmaskers staan verskuild
�n geslepe tong wat skindergif
op sosiale media kan spu
jou flenters kou en
diepste menswees vergruis
kyk mooi een oog wil na links
en ander een wil na regs� wink
as woorde uit die mond sy loop neem
soos �n windhond sonder plan
weet dan wel dat God elke
maskerhart van binne bekyk
dat Hy weet dat sonde
jou innerlike besmet
maar dat Hy ook vir
jou omkeergenade het
Jou dade het die Woord opnuut
vertaal
toe alles woes en leeg was
het jou wese in die takke
van die boom van
kennis van goed en kwaad
(daar waar die Gerubs waak)
gaan l�
jou liefde vir my geoffer
in heilige offerbakke met die
geur van jasmyn en kleur
van die mooiste robyn
in die vloed van jou o� het
jy die see vir my oopgeskeur
my gedra op die vlerke
van �n spierwit duif
in teerheid vul jy my
met die soetheid van
manna en �n dagoud kwartel
soos n goeie herder
gee jy aan my rus
van vermoeienis
as my mure val soos die
van Jerigo en jy
jy my� met �n rooi koord
van verkrummeling red
daar waar jy vir my
wysheidstempels bou
in teerheid my met brood
en wyn bedien loop my beker oor
op die Golgotaheuwels
van menswees het jy die kruis
staangemaak met die opskrif
vir almal om te lees
my Mannin � my Eva
en het jou dade die Woord
opnuut vertaal
ons liefde is vasgenaelstring
by die dieper lees van Korinte
daar waar genade immer
dorstong na nog meer wil lek
jou omgee maak blink
natspoorpaadjies
soos �n slak se spoor
en dit is in die hak
van die Wag-�n-bietjie-bos
waar ons liefde dan vasklou
daar onder die Mopanie
op die eentonige note
van die sonbesie se sang
word die troebadoer
(diep binne jou)
se lied getoonset
dan in die flouflikkervuurvlieg
se skitter lig
drup jou gebede vir ons
met klanke van re�n
op �n dorre somersdag
daar iewers in die
hart van Korinte
stortend vloei bloedwoorde
uit my pen in ysige matrys
soos gloeiende yster om in blou-wit te stol
met opdraande en afdraande wat moeisaam
deur vier ontrou-seisoene stoei
oor die skerp van skulpstrande se deinings
terwyl my binneste dolleegbloei
met b(r)oosheid in jou hoergewaad bly jy maai
met �n ontblote swaard – sonder om links of regs te kyk
kap jy aan die dieptes van my siel, dans slu �n hekse
riel
terwyl jy dertig vervloekte Judas silwer sikkels
om jou buite-egtelike laehals hang
en slagspreuke fluit op jou versoete tong
word chaos wild in �n donker wantrou-tornado gesaai
�n ek, ek verval in die revolusie van onkeerbare haat
is daar dan niks wat jou storm ooit sal stuit nie?
wurgend strik die alge-seer, waar dit akkumuleer
in die dooier van gister wat hardgedop (ook
aanvallend) die swaarde van onverdiende
vergelding lig in �n vervloekte bliksemskig
l� jou verwaandheid dan doodsverstil
tussen tralies van �n brose ribbekas
wat deur �n ontsielde kadawer na doodsheid tas;
jou tot s k a a k m a t� gekalibreer
vroegoggend
as die spasies broos vasgedruk
tussen lig en donker l�
groei ‘n� donkeronthouseisoen
om weer op treurboggels te ry
�
terwyl verlange
uit die kruike van my o� drup
sien ek hoe die son poeier oor my bed
en daar buite nuwe botsels
aan boomgeraamtes bot
�
d�n roep die beeld van jou dood
rou in my slaapwarm asem�
uit die piet-my-vrou se keel;
dit is dan wat ek witduiflik
om nuwe aanneming bid
�
hoor ek die windfluit
wat kreukelwolke met letters
van jou naam, sag oor die kim kom verf
en in blindepalms het ek jou beeld
van my wang gevee
Die laaste vertrek in die huis
daar waar banale winde in swye na binne buig
mure in stom silhoe�tte mimiek
breek jou stille heengaan in �n ritselraas knal,
trillend soos sonbesies se skree
ego dit deur die gietystertralies
wat druk in my kop
in die kaggelvuurvlamme
hoor ek hartseer panfluitklanke
verlangend treur;
binne my groei die swart seisoen
spookvingers dartel oor die fresko
van die eens goudgeel sonneblom
t�g, nou�s my aandoening gesluit
my trane in git geraam
en gebede slegs �n vae H O O P
Mensboom� � Pastiche (Ren�
Bohnen- Mensboom)
(my hartklop fluister in braille)
�
gisternag het geraamtes uit my lendene gekruip
uit brakslote het nuwe botsels gespruit
in nigromansie die geel van soetdoringboom �
my verafkyk vermolm tot mos, muskaat en meet
die droomkern van �n dieper weet
wat na �n Ho�rmag opskiet
van woorde wat in my eb en vliet
ek is die geheimekluis van oerou se�straat
hier regeer p�rel, saffier en algedraad
daarom sal neptunis koppig die vloei rangeer
daarom is my woordfaam tot swart verkleur
�
vingerroetes wat vlietend dartel
oor gepunte heuwels en verborge dal
sensueel stadig tot fyndraai spartel
vingerroetes wat vlietend dartel
talmend dog hortend en uitasem kartel
in stygende crescendo eindig met �n knal
vingerroetes wat vlietend dartel
oor gepunte heuwels en verborge dal
Jou seine
stuur vir my �n enkel rooksein
of dalk �n briefie saam die posduif
sodat ek kan weet ek is steeds die groen
oase
waar jy jou dors kan les in die barre
Namibs-woestyn
skryf met jou vinger vir my �n kode
boodskap
tussen die duisende sterre van die
melkweg
hang vir my �n bloedrooi roos aan Orion
se pyl
wat vir ewig vir my die weg na liefde
sal wys
dalk stuur jy �n briefie met �n skulpie
opgeplak
met my naam in sierkrul-letters geskryf
in �n bottel toegekurk wat branderplank
ry
oor die diepblou van die wye oseaan
kom wys vir my met al jou liefdes seine
griffel dit op die winterruit se
douwasem
�n hartjie met �n swierige pyl daardeur
dan sal ek vir seker kan weet �
ek�s steeds die rede vir jou asem,
die rede vir jou bestaan
My gebede(m)uur
Iewers in die verre
Jerusalem staan ek
gesluierd (ook denkbeeldig)
op kreukel-knie�
biddend voor hierdie
� so vreemde
gebedemuur.
Gebedsnotas orals in
gebarste stene gedruk,
hartsbedes van suiwer
geluk, maar ook trane
uit die wese geruk
wat die muur as
verskuilde graffiti versier.
Smekend om te mag lewe
na die heilige gebod, liefde
tot my naaste
en my Almagtige God.
Ware ligfakkel in
elke donker uur. Dis
die rede vir my
lewensduur.
Skeppingsoes � (Lai gedigvorm)
daar was lig gewees
uit Sy stem en Gees
gemaak
die ribbok en vlees
elke mens en bees
getaak
om eerbaar te wees
sonder angs en vrees
te waak
my verlange skeur droog
uit verstarde grafieke in my bors
terwyl my vingers tevergeefs soek
na �n nuwe dialek om in fonetiek
jou van my liefde te vertel
in die asem van die waaigraswind
hoor ek die vergote klingels
van jou eens geliefde stem
wat voetslaan deur die vaaltes
van my denke – my leemtes
ek wil jou dag oopbreek
soos afdraaipaadjies in strale
van doudruppelhoop
terwyl my hart hosannas berym
in die sprankel van jou o�
mag jy, my lief –
in die ink van my smagting
die geel van jou sonneblom vind
en my hartklop se rammel
jou drome stil
ek ruik die kneusing in die lug
die blou lyk ineens nou geyk
as my hartsbetogings weier om te wyk
en saam met swaeltjies sweef� op vlug
in my o� brand wegwaaiwoorde
wat vreesaanjaend bly refrein
swanger knal die stilte in wanakkoorde
holderstebolder soos �n wegholtrein
die aksente van my hart
murmureer deur mompel –
spel net stomsielsmart
in ‘n vreemde taal
sag word sleepselstorms nou stil
waar ons saam kniel, soos God dit wil
as winterwind sy asem waai
breek dood sag in eenvoud
asof gevries, vergete, ysigkoud
word sade skelm in ys gesaai
met vlerkvriende se tortelkraai
kom �n wintertraan benoud
verskans in wagbehoud
atmosfeer bly koud en gelaai
die nuwe seisoen is �n lied o Heer
as papies teer tot vlinders beur
alle moeg en seerkry weggekring�
buig ek in ootmoed voor U almag neer
vreugde kom uit my geskeur
wyl kiewiet �n nuwe lentelied bring
ek verf my dankies oor die duinesand
vir elke kriesel genade aan my verpand
al staan ek naak in die sonde-son en verbrand
bring ek aan my Skepper my nederige dank
met woorde uit my siel � sonder klank
tussen die spoelklippe van �n magtige rivier
in maalkolke van die lewe vandag en hier
in die wonderlike oop natuur
kom ek my dankies verf in hierdie uur
met Hom spring ek oor elke versoekings muur
met slegs my woorde as verfkwas
wil ek lappies-genade kom las
om daagliks te voel en tas
toe ek nog totaal verlore was
het Hy my van sonde skoon gewas
Jou skadu
is die vagevuur
wat binne
my gloei
die refleksie
van my denke
word om jou gebou;
J Y
die ligkaatser
van my diepste wese
waar ek my
werklikheid
in jou o�
druppel vir druppel
in minnewoorde
sien blom.
Smeulend l� die
vuurbal op die drumpel
van die kim
terwyl geraamte skadu�s
asemloos
op oorgang wag;
weglooptree
verdwaal tussen aandlied
van die naggevleueldes en
roos gekleurde memoires
vlerk in die verlate
skemeruur-wind
dan –
as die rooigeel oor
die aarde kring
weet ek, ek het vrede
in my vreugde gevind.
ek breek in diep ontferming vir jou
�n broodjie saam met die visse
van �n kobaltblou see
dan buig ek stom en skep bakhand
uit die Eufraat se vloed
dat die son weer
oor jou geluk sal gloed
ek doop jou met die hoopvolle wete
dat jy kan vergeet om te onthou
dat jou seerkry in die kring
van �n bleekwit maan sal verflou
en die doringkroon in spore
van aanbeweeg sal kerf
sodat jou onheil ook
in misgeboorte sal sterf
as die voorhangsel
dan bevrydend
in lettergrepe skeur
weet dat niks sonder God
se vingerval gebeur
daar sal weer �n nuwe dag breek
waar jou hart sal ophou treur
so ek offer vir jou
in Vrede van Bo
�n beker wyn (en)
genadebrood vir jou alleen
mag dit vir jou wees
tot ewige se�n
papierdun skyfie van die maan
gooi se�n ruim in bakhand uit
oor enkeling en ook vreemdeling
wat verlangend na Bowe staar
met gedagtes oor wat m�re
weer padlangs sal baar
waar die strepiesmaan
dan skaam met �n rooi gesig
deur traan-swangerwolke loer
trek naglug met geraamtevingers
nuwe atlase oor onbekende m�res
terwyl die skadu�s langasem
(wenend) oor vergane
gisters hang
my oog druppel
�n liefh� traan
in die wye oseaan
terwyl jou asem
minnebriewe
stuur na die sekelmaan
waar dit eggo
op �n spierwitduif
se tortelbaan
hoe lank my lief
sal die naglug vra
en die bruis
van die branders
sal my antwoord dra
�n ewigheid
en nog �n bietjie daarna
waar ek verdrink
in die oseane
wat deur jou are bruis
lees ek die uitroep sinne
in die diepkyk van jou� o�
en waar jou asem skor
jou liefde oor die naat
van my vel kom skryf�
ook in die boog van jou mond
hoor ek die soet
van omgee
sonder grense
so plant jy kosmosvelde
in die binnekamers van my hart
bedou dit met genade-doudruppels�
uit die put van jou siel
as jy met jou hande
oor my menswees
streel
ek wil my siel
in konfetie snipper
sodat my wees
soos �n Lotusblom
statig voor jou
o� ontvou
(om jou elke hartswens
so te vervul)
dan in die koel skadu�s
van jou hart
wil ek immergroen
varings plant
sodat �n duisende spore
vir jou geluk kan saai �
jou na Vrede laat draai
ja dit wil ek doen
omdat jou liefde s�
ek mag en
ek kan
in die eggo�s van die jasmyn se reuk
skil jou koesterwoorde, sag in eerbied
(soos reukwerk wat deur my vingers val
tot by die poorte van my hart se
grendeldeur)
s� bind jy my vas in jou heil�ge
Jabesgebied
dan kom sypel dankies� (ge)bede�
as uitbreek- metafore, deur my lippe se
keerwalle
want die wasem van jou liefde is my leef
se rede
terwyl jou hartklop ritmies klop-klop
soos �n duisendpoot se kieliespoor
net vir mẏ,� om te
kan hoor
Natuurgedigte
Met my woorde as verfkwas
ek verf my dankies oor die duinesand
vir elke kriesel genade aan my verpand
al staan ek naak in die sonde-son en
verbrand
bring ek aan my Skepper my nederige dank
met woorde uit my siel � sonder klank
tussen spoelklippe van magtige rivier
in maalkolke van die lewe vandag en hier
in die wonderlike oop natuur
kom ek my dankies verf in hierdie uur
met Hom spring ek oor versoekings muur
met slegs my woorde as verfkwas
wil ek lappies-genade kom las
om daagliks te voel en tas
toe ek nog totaal verlore was
het Hy my van sonde skoon gewas
My kaalvoet genade gedig
vandag skryf ek �n kaalvoetvers
sonder pretensie of om voor te gee,
krabbel ek sommer skeef uit my siel
om uiting aan my sielslied en vreugd� te
kom gee
�
uit volle bors wil ek juig
jubel oor die skoon natuur
die kosbare see en haar wye blou oseaan;
laat my dit doen in hierdie kosbare uur
�
op die duinesand se kruin
wil ek my dankies kom verf
as stille getuienis� van soveel mooi en
goed;
van hoe God die mens in genade kom bederf
�
kaalvoet wil ek huppel
ligvoets oor droe� graspolle draf
tot verby die hoogste holkranshang;
onskoon� gedagtes� uitsny en begraf
�
by Mopanie wil ek stil gaan staan
droomverlore die lug in snuiwe en weet
hierdie mooi Bosveldw�reld lewe in my bloed
hier l� my spore en is die aangesig van my
sweet
�
onder die helder sterrelig dans
onder behoed van die sekelmaan
met die Sewe-ster as toeskouer wat luid
applous;
in die maanlig kan ek nader aan my Skepper
staan
Na somer gedagtes
soos die gras verdor, vergeel
die groen na bruin verkleur
speel die malse oranje-bruin
en ou mostertgeel ramkiekie
op my hart se enkel snaar
die nostalgie van gister se onthou
vou diep gedagtes binne my oop
van gister se mooi wat saggies drup
soos ys-traan se smelt teen die lewensglas
nooit vergete maar reeds vergaan
onthou die soet-suur van lemmetjie vrug
wat� met plof my verhemelte kom geur
ook as die peervormige kweper se sap
speels, dog melerig teen my keel af strek
in vreemde soet-frank smaak
trek ek weer dromerig in persrooi
moerbeisap
harte op my bo-been vel sodat ek stil kan
wens
om dalk op sonligstrale �n verdwaalde fee
te sien
wat jongmeisiedrome waar kom maak
my weg te voer na waar God re�ndruppels
maak
in die na-somer se diep versonke gedagtes
beleef ek weer lank gele� se verspotte
giggellag
maar ook met treurig-traan van skerp onthou
die lewe gevul met jongvrou-drome en
gedagtes
glimlag dan in die stille vrede van na-jaar
as� volkome vervulde vrou
Liefde vir my sonskynland
in die kruppelruigtes van die bergland
oor ruwe klip en tussen vaal rosyntjiebos
glip gebroke klippertjies soos afvalgruis,
vermos
tuimelend na benede oor kartel�rotswand
���������������
oor die rooi van Khalahari duinesand
gebo� waggelstap van woestyndors
na groen oase van soetewater se sagte kors
terwyl die son genadeloos brand
deur die onherbergsame re�nwoud
tussen Tsitsikama se sagte vo�lgesang
word my hart aan varingblaar gehang������������������������������������
besprinkel met oggenddou se koud
so is die liefde vir my sonskynland
vir ewig in my hart vasgebrand
Woorde is my asem
woorde is die asem van my diepste siel
wat uiting gee as die lewe my soms verniel
maar ook my uitskreeu jubelkrete
wat kom griffel oor als wat my plesier
diepsiel kom klim woorde uit my hart
as ink die papier met gevoel kom vlek
om weer perspektief te kan gee
word dit dan my hart se klankbord
soos �n magtige waterval
kom woorde uit my menswees
om deurmekaar gemoed te verlig
my emosies weer te balanseer
soos �n verslaafde wat bly smag
so is my diepmens aanmekaar gesit
met woorde as my asem
as lewe my siel toewasem
Die bloudam se indigo-witperd-lint
so gaan dit om die duinesand se draai
daaronder by die kaai van Sodwanabaai
daar waar die duikers diepsee kaperjol
met snorkel tussen koraal, seewier en skulp
tussen blinklyf Elwe of groteske haai
wat nuuskierig en honger om jou draai
daar waar jy skelm na oesters soek
in skeure na volgroeide krewe tas
hier en daar jou aan die re�nboogvis
vergaap
beleef jy die sprokie van soos uit �n diepe
slaap
met die mooi vanuit Moeder Oseaan se maag
wat water w�reld verander in vreemde
visioen
hier word die hart van �n duiker vasgebind
met die bloudam se indigo-witperd-lint
want hier kan jou siel mos vry asemhaal
tussen koraal, seewier, vis en skulp
Lied van die boskind binne my
die boskind hier diep binne my
sal altyd padlangs uitkoms soek
na die wye natuur so mooi
om my hart in stilte te kom tooi
die indigoblou van die oseaan
met palmtak en rotsversier
skommel golwe wat perdjie ry
met ewige vloed van eb en gety
stadig draal deur ruie Bosveldbos
tussen Soetdoring en Mopanie
dalk �n drolpeer wat welig blom
pluk aan die stringe in my hart�s kom
kaalvoet verder gaan verken
na mooiste bruidswaterval
met sproeire�n oor varingplant
en klein vergeet-my-nietjies
wat groei tot teen die waterkant
hoor die lied van die boskind hier binne my
wat altyd en oral gestalte moet kry
in die roepstem van die wye natuur
hierdie is my kapel in my stilword uur
Kom gee my �n rede
daar sal altyd �n nuwe berg
wees om kaalvoet uit te klim
gedagtes wat wil weghol
vrese in yster vasgepen
in holkrans se eggo�s
waar drome smagtend
alleen verdwaal vertel dit
dalk van nog �n seerkry verhaal
drome wat sag kom ry
op Berghaan se eenkant vlug
wild op wind se asem gallop
tussen droomwolke verdwaal
tussen Aalwynblom se bitterblaar
teen die berg se bakkranshang
word omgeedrome weer vasgevang
tussen graspol en wildevyboom
hier in my lewensberg, my droomberg
word my vrese slegs �n vallende rots
wat nikseggend na benede stort
want jy is dan ewig as vangnet daar
sό kom gee jy my dan �n rede
�n rede om weer vas en seker
onvoorwaardelik te kan glo
in drome gestuur van Bo
My bergland Kana�n
met die hees kug-roep van �n berg-adoons
wat trillend teen bakkrans eggo�s slaan
giggel katlagter sarkasties saam
so asof hy di� kug-roep wel verstaan
dis hier waar Ribbok flink sy voet laat val
oor klipper, graspol en ook kruisbessiebos
tussen karmosyn kelk van bitter aalwyn
sweef-val Berghaan oor stilte wat knal
by stamvrug en wildepruim se welige groei
staan verskuil met kartelhorings so trots
met o� wat skugter loer onder maskerstreep
ore fyn gespits om te luister na vreemde
voeteval�
hierdie is my bergland Kana�n
my land van melk en heuning
dis hier waar ek my offers bring
vir lewe en skoonheid aan my gegun
deur my Skepper my Almagtige God
Oordeel-donder en geknal
met donder en felle bliksemstraal
wat onbeheersd in stormwolke baljaar
kom vreesaanjaend �n klaaglied aan
versteende druppels in ys vasgevang
klief deur die swael gevulde atmosfeer
om veld en dier te verinneweer
kom plof die reuse druppels neer
asof deur onsigbare hand wat stof verteer
terwyl geweld wreed oor aarde skeur
dortig met oopmond staar aarde na bo
ontvang dankbaar genade-trane gestuur
as bliksemstraal kamera negatief flits
met oordeel-gedonder geknal
het re�n dreunend op aarde geval
kom storm tot bedaring –
in sielsagte re�n
Donkernag wat stil erodeer
as die nagson in sy adamspak
oor die oosterkim kom flikflooi-loer
kom sing die naguil weemoedig
sy eensame verlange lied
met sterre wat knipperoog
die wag kom staan oor bleekwit
in melk-gedoopte litosfeer*
oor geraamtes van berg en dal
deur spookasem wasem-wolke
loer die Sewe ster ondeund
as kiewiet skril na sy maat roep
tussen grassade wat biddend buig
vrese van die donkernag wat erodeer
in ligglans van sterrestof se tuimel
met simfonie van krieke-koor
iewers tok-tokkie se eensame klop
salig wieg droomgedagtes dan mee
op sonbesie se skrille eentonige roep
hier waar ek onder hemelruim dan staan
dryf my gedagtes vas in �n vredesbestaan
Naglied van die wind
met die sagte geritsel
van die aandwind se lied
kom sopraan van krieke-viool
tesame met bariton paddakoor
om nuwe lied te komponeer
met simbale van kiewiet geroep
en tydre�lmaat van naguil se bas
klim crescendo van nagmusiek
soos re�ndruppels op �n sinkdak
in malse naglied simfonie
weerklink natuur se klanke
in kakofonie as teer melodie
van nagwind se nuwe lied
As die wind my toe karos
wanneer wind en wolke speels gaan lepell�
trek� hul spierwit spookasem-bolwang
daar waar hul aan hemelruim bly hang
om sprokies gedagte-sketse te kom prent
sodra sagte windasem oor grassade vee
buig hul ned�rig koppies neer
om so hul Skepper te vereer
in ritmies-wiegende-vreugdedans
as wind die gloed van sonsak omarm
die pienk vlieswolke kraal toe jaag
waar dit dik gaan l�, laag op laag
om in die maanlig te dartel en swaai
terwyl die wind my dan saggies toe karos
om met fluisterstem van omgee,
wat kom van ver-ver by die see
my te vertel van re�n wat nog kom
Woorde diep uit my siel gehaal
as �n nuwe dag saggies ontwaak
God’s verfpalet oor oosterkim kom vee
met horison so seer-oog mooi geklee
wil ek net vir jou �n diep verlange
prentjie verf, nie met kwas of haal
maar met hartswoorde diep uit my siel
probeer ek verwoord waar ek daagliks
rondwaal
hier in �n dolle deurmekaar alphabetkraal
waar ek my verlange ritmies korrek probeer
vertaal
vir ander om ook my verlange te kan
verstaan
dis �n hartklop ding, iets hier binne my
wat �n vreemde verlange deuntjie kom sing
soos suurstofborrels beur dit onstuimig na
bo
soek dringend uitkom plek, laat sekondes
tot laatnag, middernag-ure rek
verlange roep sag na die liefde weer
fluister woorde tussen stom-dowe mure
tot diep in donkernag ure van die nag
sag kom verlange-dagdrome aangesweef
soveel detail in gedagtes ingeweef
party is reguit ander krom en skeef
dit maak nie rerig saak want verlange
ook drome is deel van my,
(iets wat my hartsdiep raak) so gly ek
daaglik saam tussen wolke ook oor die maan
soms op vaste koers maar meestal uit
wentelbaan
sagte drome oor my geliefdes laat my gly
op �n re�nboog sag, hier wil ek huiwer
� hier wil ek stil kom wag
Solo-lied van eens geknakte veld-riet
dansend op die natuur se palet
staan die eens geknakte veld-riet
fier, trots en pennetjie orent
beleef nou die Skepping vervuld
deur Gods genesende genadebril
bekyk as enkeling die Skeppingswerk
sien lande vol windverwaaide grassade
wat baldadig in somerswind baljaar
snuiwend hul koppies na bo gelig
sing uitbundig saam �n somerslied
in sagte skakerings van pers, wit en pienk
op natuur se lappieskombers dwarrel
grassade
versprei die wye genade wat God ons bied
op die vleuels van die wind – ritmies,
wiegend
as solo-lied van eens geknakte veld-riet
Crescendo uit die Hemel
tussen hewige donder en bliksemstraal
weerklink die tromme van �n engelkoor
teen die donker Goddelike naghorison
met neon vetkryt strepe deur engelhand
ingekleur, fladderend soos skoenlappervlerk
in donderende oktawe weergalm die hemele
om so aan die Skepper Heer hulde te kom gee
met vreugdestraan wat spoel oor horisonboeg
en dan eindig in crescendo van halleluja lied
oor die wonder wat die re�nlied bring
as kragtoer van die brose natuur
stil gaan staan voor die krag en mag
met diepe ontsag voor haelsteenrots
wat as kunsmis oor dorre aarde re�n
tasbare bewys van se�n deur God se hand
waar mensdom stil-stom in diepe
verwondering voor God se Almag staan
knielend gebuig soos grassade in die wind
biddend, maar steeds vas en seker immer
weet�
ons is en bly Godskind, gekoester in Sy
hand
Op die asem van die wind
in vroe� oggenduur
kom wys ons Heer
die kosbaar-mooi
�n wonder nuwe dag
wat granaatrooi
oopbreek met die sak
van die sekelstert-maan
as die maanligstrale
sku die naggloed groet
laaste sterre stil en skaam
vir oulaas flankerend
kom knipper-oog
verdwyn die skadu�s
van die donkernag
word dag eens geklee
in rosegloed van son
se warm straal
nog �n helder nuwe dag
ontvang uit God se Vaderhand
gebaai in oranje en warm rooi
vir mensekind om te aanskou
om liefde in oorvloed te gaan saai
in die groet van die naggloed
l� diep verskuilde beloftes
van stil geluk wat vir ons wink
met helder doudruppels
in re�nboogkleur getint
in stille oggendlied
op die asem van die wind
(dis waar ons geluk kan vind)
Melkwegglans
trippeltone deur sagte melkwegglans
oor meteorietstof se versteekte duin
vrolik in sekelmaan se dowwe skyn
sweef ons op ritmiese liefdesdans
verdwaald in nagson se re�nboogkringe
dartelend deur misbank op horison
speel ons kat-en-muis al om Orion
droomverlore in soveel liefdesdinge
tussen drie Konings se suiwer sterreprag
onder melkwegskag se laaste wegloop spoor
dans ons op liefdeslied wat so innig bekoor
pluk jy vir my elke ster wat gretig wag
dansend in ligglans van die melkweg
op maat van nimmereindigende nagmusiek
saam engel-simfonie se suiwer, soetste
liriek
kom teken jy sag in vingertaal ons liefdesweg
Padlangs
doekvoet-saggies trap my hart �n ritmiese
voetval
deur klamsand, op ongelyke grense van die
blou oseaan –
oor sig-sag skadu�s van groen grasheuwels
soms ��k deur kraters van die silwer maan
vind die mooiste skakerings van wit, pienk
en pers
in die geur van kosmosgenade wat oor my
re�n;
re�nboogbeloftes tussen spookasem wolke wys
die weg
na God se onverklaarbare liefde en se�n
onder bruidsproei van magtige watervalle,
stil koelte van majestieuse
Bosveld-doringboom, of
verdwaald tussen takke van �n reuse
Kremetart
so dwaal my hart op gallop, uitbundig,
so-as ek mog droom
padlangs deur daaglikse lewensloop,
op gelukspaaie wat jy vir my uitwys,
stap ek sielsalig met my hand in joue
(koning van my hart en aardse troon)
Jy is die rede, vir my vrede en kommerlose
bestaan
Sag val die re�n
immer in ritme van my hart se klop
skoon kom vee elke druppel teer
stof uit denke ook elke buiteblaar
van genade so groot van Bo
val die druppels klappe-die-klappe-die-klop
klink soos uitbundige perdjie op wilde
gallop
skeppend van genade so wyd
uit hemelskatte se pot vol goud
drup die Heer se vreugdestrane
oor my en jou, Sy koningskind
val die druppels klappe-die-klappe-die-klop
klink soos uitbundige perdjie op wilde
gallop
in druppel-nostalgie word vasgevang
in die wydheid van Godsgenade
Sleepvoet in spatsels van rooi
deurmekaar eb en vloed�
die woorde deur my kop
gedagtes van diepe omgee
in teer geweefde liefdesdraad
om saam te wieg en kolk
van soutseebranders se ritmiese rol
maal soos wegsteekgrepe
deur my sinne en denke
vertel dit �n tere hartsverhaal
van diepsee-kelder gevoel
met vrede wat deur my draal
liefde so immer sag en koel
sleepvoet in spatsels van rooi
op sondeurdrenkte horison
wat droomverlore verdwyn
oor misbank aan oosterkim
Verdwaalde woordskilder
hier waar ek stil aan skilderye
van sielswoorde sit en verf
diep gedagtes wat asof vanself
binnebouds kom lawa-borrel
met bonte kleure van �n verfpalet
hier pen ek op handgemaakte papier
woorde uit natuur wat kabbel-vloei
ook deel ek hier my liefdesbeker van geluk
re�nboogkleure in sagte pastel
geluksoomblikke word vasgevang
in lui silwer vreugdesklokkie-woorde
buitelyne van swart in bakkies van tin
Golgota oomblikke in bloed gepen
woorde wat gedurig eb en vloed
in krabbelsketse hier kom kwas
met emosies van my gemoed
gedagtes wat stil deur my woed
in gedagtes word ek dan
net �n verdwaalde woordskilder
wat sielspatsel emosiewoorde
sag oor papierdoek kom ets
Voetspoor na ongekende hoogtes
soos verdwaalde grassade
in die wind verwaai
dwarrel en tiekiedraai
jou liefde in my hart
deur sagte ritsel
van immergroenblaar
saam met die wieg
van slaptak wilgerboom
diepsee oor koraalrif langs
na ewige nimmerland
tot by einde van re�nboogpunt
om die potvol goud te vind
saam vingertoon krul
deur bruidskuim
van wye oseaan
veilig geoester tot p�relglans
oor dorre duinesand
tot groen oase van rus
deur spookasem wolke
verby die donder en blits
oral neem jy my� sielsalig saam
op voetspoor na ongekende hoogtes
waar heimwee eie-woorde
sag in liefde wolk
In die tromme se eggo
trillend vibreer klanke van tromme
op nagwind se verdwaalde melodie
huiwer sagte klank tussen sterre spatsels
in nagdonker se eenkant vergete-uur
grepe van lankgele� se gehoor
wat langvinger aan my siel kom tas
ritmies en sag dryf aardse klanke
soos deining van golwe in eb-gety
flikker vuurtong-vlamme rustig voort
om gehipnotiseerd in stilte na te staar
in nagwind boodskap van die tromme se eggo
wat al harder in agtergrond in ritme donder
in die tromme se eggo word my siel dan stil
�wyl my hand sag in joune nestel
onder nag-wye silwer horison
Lawa letters
onder oeroue koepel
van die silwer maan
drink ons soos kinders baldadig
uit nagmaalsbeker van geluk
verdwaal sielsgelukkig
in die re�nboogkring
van osoon verwaaide sterrestof
in liefde vul jy elke hartskrater
met soet-stroop nektar van die gode
ets in teerheid sonneblomme
in harde maansteenrots
en so eie aan jou menswees
graveer jy in lawa letters
gedagtes van ons hemelliefde
en ek klei in jou vaardige hande
Somersre�n
sag l� die voetspore
van die somersre�n
blink nat in
hondespoortjies aan-een
so wyd versprei
die Here se se�n
Gehuil van die windpomp
oor barre en dor aarde
kom jy my ridder aangesweef
as koele lafenis wat my innerlik laat beef
openbaar so jou diepmens waarde
so kosbaar soos water oor dro� karoo
landskap
kom jy my my lewe en siel verkwik
dra my daagliks op vleuels van jou liefde
verander dro� rivierloop na vloed
Jẏ is die ridder van my lewe
die lewensbron van my liefh�-water
waar ons saam sorgloos kan gly
by koel waterstrome in liefde gedy
skel geskree van windpomp in die wind
word stil gemaak deur jou koester en omgee
elke traan word �n blye giggellag
as jy my lewe vol liefde kom tooi
Lewens-ink in stof gedoop
met sand wat vinnig na benede vloei
soos die tyd per sekonde uitbloei
met hart wat soms polsend gloei
jy dan terugkyk na dit wat was
jy gebeure wil plaas in ydele klas
besef die lewe stap met haastige pas
so snel vlieg die ure van die dag
dae dan maande � �n skerpe aanklag
tyd wat doekvoet draf, vir niemand wag
dan word maande reeds vergange jare
behou jy net �n hand vol vergete blare
sit jy met spikkel-grys in die hare
soveel wat jy nog wou s� en doen
maar tyd is verlore, jy sal moet versoen
ure is vermors, sekondes verdoem
as jy dink aan hoeveel vrae jy nog wou vrae
maar vermors het met �n gekla
oor dinge wat so onnodig pla
as ons maar net dankbaar kon wees vir nou
sou daar soveel minder wees vir berou
vir kanse verspeel en naels onnodig afgekou
soos die uurglas dan stadig leegloop
word jou lewens-ink in stof gedoop
jou tydelike vesting stadig gesloop
Re�nboogkringe
in sag gekleurde re�nboog gange
gedraaide sirkels in kleure van goud
dwaal liefh� gedagtes sielsalig rond
voltooi s� die kring van ware geluk
deur sproeire�n van opregte gevoel
weerkaats en eggo jou hart se taal
immersag en kleinkind teer
soos trooskombersie in jou hand se vat
reg deur jou o� se misgordyn
fladder skoenlappers sorgloos rond
skyn kosmos-liefde stralend deur
omkring my wese in strale van goud
in die kromming van jou arms
dis hier waar ek stil verdwaal
in die sonkring van jou liefde
waar ons re�nboog-sterre pluk
deur ritme van jou hartklop
speel jy sagste liefdes melodie
voltooi s� die kring van ware liefde
om in goue hemel-emmers op te vang
Sielsalige wegloop drome
vandag wil my gedagtes hoog vlieg en v�r
paaie stap
na daar waar die stofpad sy es-draai maak
waar elke weghol-denke sommer net wegraak
aan mekaar gelas soos stukkies weggooi lap
in sagte lank-vergeet-laventel reuk
vars dou-klam geur van warm grond
bome in bot so heerlik bont
tot waar rivier in twee wegbreek
dis daar tussen wit duwweltjies blom
grassade se klingel in sagte wind
uitbundig soos jong onskuldige kind
in die berg se perdehoef wegsteek-kom
soos arend se sorgelose sweef
tussen snuifpeul en kameeldoring
in die Bosveld is my hartswoning
hier is my drome sielsalig vasgeweef
Flaminkedans
soos flaminke wat dansend pronk
kromnek spoggend deur die hemelboog
gedagtes as p�rels dig kom snoer
diamantoog knippend skelm loer
trippeldans deur wasige melkwegbaan
tot iewers in dowwe maanligglans
om daar sterre-tros te gaan pluk
in nagson-prag soos goudgeel druiwetros
as verdwaalde gedagtes
in swartnag vermeng
skitter sterstof siel-sag
deur hemelruim onder sluier
soos skugter maagdebruid
op nooiensvaart-tog
tussen sterre weelde heen
in maan se wegsteek sagteglans
dis daar waar wegkruip sterre
flonkerend minne-dans
stil knip-ogend konfetti saai
regdeur misterieuse donker hemelboog
op nagwind sag fluister liefh� gedagtes
dan pronkend, draaiend in flaminkedans
op maat van ontembare vreugdeslied
van silwer maan as hoof-dirrigent
op ritme van Hosannas oor wat lewe bied
As kleurpalet oor sondemens kom bloei
met strale in goud gedoop
van oranje tot diep skarlaken rooi
verander landskap in skemer-mooi
nog �n dag ten einde geloop
wanneer grassaad in eerbied
saggies in aandwind kom kniel
met suiwer aanbidding, vas en rigied
om so die skepping te geniet
wolk-trane sag in purper geklee
daar waar Godsvinger kom vee
in gelate Vadersliefde ons aanskou
wat menigmaal erg verbrou
steeds aan ons Sy liefde wys
van Sy genade wat hoog oprys
met haal van Vingerkwas
ons met Sy bloed skoon kom was
as God Sy vingers sag oor kim laat vloei
sien ons hoe die aandlug begin gloei
as kleurpalet oor sondemens kom bloei
Op die aandwind se spoor
in maanlig-gange deur silwer sterreprag
verdwaal ek kniediep in rou emosie-moeras
by aanskoue van God se suiwer natuurprag
met vrye hand teen hemelruim geverf
met sagte vee van Meesterhand
word sterre ook planete staangemaak
om vir ewigheid vas op wag te staan
kom pluk aan my hart die eensame aandlied
van naguil en kiewietroep
sag vermeng met krieke en paddakoor
sweef soete geur van skaam aandblom
wat net met nagson mildadig flankeer
teer gly ek op die aandwind se spoor
alles deur genade van die Liewe Heer
As nostalgie nesskop
as die son sy kop
knikkend en traag
in oranje droom-rooi kleur
laat sak oor die berg se kim
is dit di� tyd wat nostalgie
in my diepsiel kom klim
met die purper-rooi skemer
wat sag oor boomtop hang
lig wat jonkvrouskaam
steeds deur mopanieblaar loer
word stilword emosies
deur my psige vervoer
met aarde se nags�-reuk
wat trillend op warmgrond
stilasem na rus smag
snoesig dig oor kim l�
dis d�n wat nostalgie nesskop
as son vir aarde nag kom s�
Hantam Karoo
diep skoonheid van die Hantam maak my stom
majestieuse kokerboom op dorre randjiesveld
plate vol re�nboog-kleur Godgeplante
veldblom
wat oor ooptes tot by horison se rant
vassmelt
klipkoppies van Leeu-Gamka wys genade so
wyd
vergete treinspoor na Matjiesfontein l� ver
suid
lankgele� se verwoestende waterspoor op
Laingburg
neem seerkry bankrot gedagtes v�r terug
met die rolbos-tolbos wat warrelwind
oor kaal vlakte en ruwwe veld
verruil ek vir geen geld
hier kan my siel skoon reis op die wind
dro�-wurg kerm geluid van windpompwiel
kom krap diep aan my Noag-vloedsiel
hier in die Hantam Karoo spel genade
skoonsiel reinhart oorlewings bravade
Plankmuur van die winter
tussen diepgegraafde kronkelbane
van termiet en rysmier gange
hoop herfs se mufblaar opdrifsel
word gister se winterbleek weggeskil
deur vrot gevrete erosieplank
bring natuur sy ewige dank
bars die lenteblom mildadig deur
waar groen deur skelm sonlig skeur
wurgend in prag so oorvloedig
pronk Jakopregop kierts-manmoedig
kronkel-kruip pers bouginvilla-tak
onder sleepsel van geduldige tuinslak
deur die plankmuur van die lewe
waar nuwe groei weer begin swewe
dowwe winter van gister agterlaat
vloei nuwe lewe deur God so kordaat
Blomtuin van my hart
met inasem van die soet lentelug
word my longe gevul met Skepperprag
vir hierdie seisoen so lank gewag
as vlinders sku voor my wegvlug
stadig sypel roosgeur in my neus op
stil gemeng met soet katjiepiering-geur
pluk ou herinnerings aan my hartsdeur
waar dit stil aan my siel kom klop
malse groen van varingblaar
wat onder vars doudruppel beef
skelm loer gesiggiekop so skeef
met trilling aan my hart se snaar
hitte stoom van warm lenteson
op hierdie malse skoonheid en prag
starend na nuwe groei so lank verwag
tot in my hart se diepste kom
lente blomtuin van my hart se punt
vul my met aroma en liefh� geur
as dit pluk aan my hart se omgee deur
met speelse vernuwingswind
As die wind misslierte deur my hart kom
waai
met felle ysvingers vat hy raak
kom griffel-krap aan my gemoed
doen my diepmens geensins goed
as wind oor my siel vrese oopbraak
sal onverwoordbare fobie-vrees vir wind
dan nimmer ooit uit my verdwyn
as geloei strepe trek oor my grein
my magteloos laat soos �n verwaaide lint
telkemale kom die magtelose vrees
as boomtakke spookvinger kras
repe skeur uit my siel se bas
ek stom-stil staan – ewe bedees
angswekkende geloei van stormwind
om skewe hoek ook elke blinde draai
verdwaalde misslierte deur my hart kom waai
wakkerskud-vrese gaan haal van bang-wees
kind
net die wete dat U deur wind met ons praat
sagkens soos in Eden tuin op windgeruis
of op visserskuit met onstuimige brander
gebruis
kan my onrustigheid en vrees meteens
kalmeer
Bitter skroot vir genade
deurgeroeste moe� lewenswrak
deur tyd en erosie verbrand
jou diepsiel emosies so verskand
uitgespoeg soos priem tabak
daagliks het jy jou beste aan ander gegee
jou omgee en diepsiel mens
probeer vervul elkeen se wens
sodat hul nou voete kan afvee
misbruik, vergete en weggegooi
argeloos op lewe se skrootwerf geparkeer
bring so �n nuwe seerkry weer en weer
as verwerp emosies jou kom looi
in oudag met vetplant omring
plakkieblaar en skoonma se harde tong
bring tog skoonheid na jou binne long
as jy jou met aalwyn blom omkring
so vertoon jy dan jou vernielde prag
met geroeste skroot vir genade
staan jy bitter, sterk en vol bravade
terwyl jy finale doodgaan ure afwag
Hoopvolle rooi malva
in weggesteekte lankvergete venstersuil
staan eensame malvablom stiltrane en huil
tussen ruwwe lewensmure uitgebeitel
wat lank gele� se seerkry storie kom vertel
moedig veg rooikopblom na bowe
kyk verby verlede se seerkry-rowe
helder met groen blare loof
wat �n blinkskoon m�re beloof
in spookasem skadu grypvingers
wat tastend strek soos indringers
jou skoonheid so moedig en geil
met swartgedagtes wil bevuil
deur dorre bankrot agtergrond
wat glimlag wil steel van mond
steeds beur die rooi malva blom
moedig voort in eensame kom
In die skadu�s van die nagwind
mistig dwarrel en draai flou maanlig
gryp na vasklou plek oor die berg se rug
weerkaatsend, ysend en terug
naglug waai met spinnekopweb-slierte teen
my vas
boom-skelete wat grou uit die nag se donker
kas
hier waar ek in donker rondtas
warm toegevou in nag se liefdeskleed
met wit sjiffon gekoester teen alle wreed
asem ek diep jou asemteug as my
uitkomskreet
in die skadu�s van die nagwind
het ek jou diepe liefde gevind
jy het my weer in liefde laat glo soos �n
kind
In die krake van die lewe
dor en eensaam l� die aarde in seerkry
geskeur
hier waar dit teen die elemente moet beur
wreed en ongekend in harde houe van die
lewe
vol eensaam kraak en stukkend bars
waar lewe onder skoensool knars
die diepsiel oopskeur van die land
tog veg geloof se kaalvoetkind
soos �n blom in die stil-nagwind
sy weg moedig na bowe te vind
in modderswart verlede lewenskraak
word die aarde nuut oopgebraak
om nederige �n skarlakenrooi blom uit te
stoot
in die krake van die lewe
moet dit wees jou enigste strewe
om seer verlede te begrawe
so nuwe paaie te baan
Nag se donker
as die son skugter sy kop gaan sak
agter ruwe randjies, see se spie�l of ruie
bos
kom vou jy vlindersag jou nagkaros
oor die aarde se warm kors
as maanligstrale zig-zag neerdaal
om daaglikse gejaag af te skaal
deur die sterreruim se glans
jou verplaas na stilword-trans
word jou siel rustig en ontvanklik
vir skoonheid so onverganklik
padda wat verdwaald daar �rens kwaak
kriek se stem wat hartseer eggo-kraak
met die naggeluide as enigste simfonie
verwyder jy jouself van w�reld se kakofonie
hier in die nag se donker word jy stil
sluit jou dag af na die Heer se wil
Tussen bome word my voete weer kleinkind
as ek deur Bosveld stap met sleepvoet hart
stil verlange na die see aan my hart kom
vat
ruik ek die geur van mopanie sterk
weet ek dat hierdie w�reld mooi met my werk
karee, akasia, drolpeer en soetdoringboom
l� vas in my hart se diepste soom
met veraf kiewiet se eensame roep
wat otternes maak in my hart se sloep
hier in die Bosveld natuur word ek weer
volkome mens
in totale geluk en waar word van my
harte-wens
tussen die bome word my voete weer
kleinkind
hier gly my siel vry op die Heer se genade
wind
Hier staan ek oop siel voor jou
hier staan ek voor die wye oseaan
met branders wat oor my voete breek
met skulpgruis wat sag teen my tone steek
hier kan my siel sag oopgaan
met see-meeu wat laag kom duik
deur die brandersproei
laat my bekoring groei
as hy so slinks sy visprooi fnuik
hier by my bloudam se branders
raak my gemoed vreedsaam en stil
want ek weet ek lewe volgens Sy wil
ek kan eenvoudig nie anders
met kalmerende wonderlied
van water teen rots simfonie
neem dit my v�r van die w�reld se tirannie
daar is soveel mooi wat die lewe my bied
geliefde bloudam hier staan ek dan oop siel
voor jou
kom was my skoon, ja maak my gedagtes nuut
kom vul my hart met �n vreugdes-jubel-lied
maak my ewig aan God getrou
Die sagte koer van �n tortelduif
die sagte koer-koer van die tortelduif
maak my siel skoon, sag en teer
waar hy sing in die vrye stil natuur
hoor ek duidelik die stem van my Heer
soos sagte vioolklanke
sweef dit deur wolklose lug
bring so my vrede na my terug
op die vleuels van die wind
lewensbly sing hy sy bekoringslied
oor alle mooi wat die lewe hom bied
alles gratis en verniet
oor dit wat God hom gee om te geniet
die sagte gekoer van die tortelduif
kom vat sag aan my sawwe lyf
waar dit alle onheilsgedagtes verdryf
dring dit diep aan my hart se naaf
neem weg die seerkry skaaf
maak my lewe opnuut weer braaf
Blou breek se branders
met die blou breek se branders
word my diepste menswees iemand anders
diep loop my siel se liefde
vir die blou breek – iets so besonders
hier is my stilword plek
om my te red van �n w�reld so gek
met jou simfonie word my siel omkelk
elke brander het sy eie akoorde
sing sag �n heimwe�s-lied sonder woorde
neem my na v�r-verlang boorde
met jou helder trourokwit skuim
so hier en daar �n kol tieroog bruin
verpletter jy jouself teen die rots se
grein
in die sproei van jou blou brander re�n
versprei jy ongekende genade se�n
vir mensekind wat siel-stil starend ween
kom meng jou soutwater met vloeisel uit my
oog
draf doekvoet oor my wang se kartelboog
probeer met jou warm windasem my trane
wegdroog
hoe beskryf ek my liefde vir die blou breek
branders se mooi
wanneer dit siel-sag my menswees kom
voltooi
in skakerings van grys, kobaltblou ook
turkoois
op die seestrand by die blou breek se
branders
hier word my siel ontwortel van alle
eina-ankers
kom was my siel skoon � word dit weer iets
besonders
Simfonie van die blou water
met jou bruids-kant-skuim
omsoom jy jou branders so mooi
wat oor skulpgruis na sandstrand loop
ewig, mooi en pretensieloos
sing jy daglank jou sielsalige simfonie
in kalmererende wonderklank
jou sielswater deur wind geroer
waar dit skuim oor klip en rots
in ou-ou skeepskelders van lank gele�
in duisligwekkende dieptes van die see
waar seelewe daagliks oor vee
hou jy wag � rustig en ook tevree
luister ek stil na die simfonie
van my geliefde blou water
weet ek dat jy deur seewier en alg
soveel geheime diepsee-siel verberg
Nagnimf van die see
snags as seenimf ligvoet oor water dans
sag huil oor elke mens-verspeelde kans
in maanlig se sagte glans
bring met eb en vloed weer natuurlike
balans
met dartel skuimvlerke fraai
van pure genot haar seelied uitkraai
saam met die nagwind rondomtalie draai
daar in die wegsteekbaai
in haar hare is seewier ingevleg
met skulpe versier want die lewe is nie net
sleg
somtyds gebeur dinge net reg
en raak die seerkry sommer net weg
so ligvoets kom die nagnimf van die see
om sag oor skulpstrande te sweef
mensekind se hartseertraan af te vee
stil saam te stap op nuwe droom we�
Voetspore in die woestyn
dorre hartsland
kilometers aan-een net sand
tog hier word ons weer helder van verstand
barre woestynland
waar die son jou siel skoon kom brand
jou neerbuig na �n vaste geloofsland
waterlose duinesand
wring jou van �eie-ek� verstand
met net sandkorrels tussen tand
siel skoonwas woestyn
hier word ons harte voor God weer rein
barreland was my skoon van menslike skyn
verdof die siel se sieklike selfliefde pyn
hier word jy iemand sonder aanskyn
waterlose dorre sandhawe
kom wan jou van sondige seerkry dade
van menslike diepe smagting
waar ander op jou neerkyk in siek veragting
dro� warm en verlate land
soms handel mens sonder verstand
dis dan dat jy sonder vuur jou vingers
verbrand
in absolute verwerpte eensaamheid
soms ook in kinderlike onnoselheid
dan kom waai die lewenswoestyn wind
skuur jou foute weg � word jy weer
onskuldig kind
bring ook die smartlike besef
foute uit verlede het jou menswees bederf
woestynland wat so maklik oordeel kan fel
op dinge uit �n verre verlede vertel
hier staan ek oop en bloot
met verlede, hede en toekoms in jou skoot
geen oase van iets verstaan
van paaie deur ander gebaan
dank an ek net s� Goddank vir potskuur sand
dit open jou menswees en verstand
plaas dinge binne verstaan verband
maak dat dit die eina-seer diep binne
verbrand
voetspore in dorre hartsland
kilometers aan-een net sand
dit is hier waar jou hart weer skoon kom
brand
hier voel jy naby die Vaderhand
kan jy opnuut jubel met �n skoon verstand
jou geloofslig weer suiwer kan brand
Misbank van �n wolkkombers
met ysvinger-slierte waai jy teen my vas in
hierdie vers
plaas my wegholgedagtes in �n vlieskombers
met ysre�n-trane wat oor jou hangkrans
wange val
wat jou skoonheid net verder verhoog en
uitstal
in jou mosgroen groteske rok
behou jy geen menslike wrok
in ou-manshout jou take gesnoei
hou jy sinies wag oor dinge waaroor mense
hul bemoei
met kranse van hoog-verlang
wie kan ooit jou diepte vasvang
met jou diepste donker klowe
wonder ek sag � oor hoeveel ander seerkry
rowe
hou jy dan nog die wag?
sag gooi jy vandag jou ysige misbank
wolkkombers
oor berghange gesmelt soos �n saggebrande
kers
stil hou God die getroue wag
ook oor hierdie miswolkdag
Murasies van laataand onthou
in laataand se sekelmaanhang
streel koue naglug teer oor my wang
soos �n uurglas se sand
wat sonder ophou uitbrand
steeds vinnig na onder wegtou
dwaal ek deur murasies van laataand onthou
soveel mooi wat voor my ontvou
Arendsvlerke
op vleuels van die noord-oos wind
sweef jy sorgloos, ongetem soos �n kind
met vergroot-glas-oog tuur jy na waar om
kos te vind
jy – as ewige simbool van sterkte
wat oor water swiep met oopgesperde klou
gryp na rot, kuiken of �n vis so blou
kantelend sweef jy stil
geluidloos na waar jy wil
met majestieuse vlerke oopgevou
asof jy met die wind wil trou
wanneer jy snel van vyand wegvlug
vlieg jy direk in die son se skerpe lig
om dan jou beeld so te verdroog
word jy slegs �n skim in die lug
op arendsvlerke vlieg jy in sierlike boog
v�r bo die wolke � ja daar hoog
op die wieke van die wind
dis daar waar jy jou geluk sal vind
Melkweg-kind
voel soos ewig en altyd onverstoor
wat sterreruim my so diep bekoor
dat ek my siel tydelik daarin verloor
as ek saans na die sekelmaan staar
altyd hierdie onmenslike Vrede ervaar
weet ek vas en seker U is altyd daar
soos my o� deur die melkweg baljaar
gedagtes saam gallop soos �n wilde perd
waar ek gly op eensame komeet se stert
hier waar ek in flonker sterrelig verdwaal
waar maanlig my omstraal
in re�nboogkringe wat helder straal
elke ster vertel sy eie verhaal
van waar hy sy lig gaan haal
hoe hy geluk uitstraal
ek sien hoe spel die sterre jou naam
in vaste Jesus wentelbaan
vir my is jy ewig aardse son, sterre en
maan
as ewige melkweg-kind
bly ek sawens gly op sterre-wind
want hier is altyd Vrede te vind
P�rel legende
die legende lui reeds van eeue gelee
planne is deur bose en gode gesmee
om minnaars van mekaar weg te vee
deur maanlig se silwer glans
val moederstrane deur hemeltrans
om stil op seebodem te val
vier duisend jaar is vas geglo
kosbare p�rels is trane van bo
Magrietha die Giekse woord
vir hierdie waardevolle dierlike juweel
toe Arabiere die geheim oopvlek
en so nuwe w�relde ontdek
met magtige oseaan se eb en gety
het sandkorrel �n nuwe tuiste gekry
om stil hier te kom skuil
waar tyd geduldig in donkerte wag
sodat perlemoen hom finaal toese�l
tussen rooi koraal en skeefpoot� krap
en ander groot meesters van die diepe see
daar waar geen mensespoor ooit trap
word oesterskulp op rotse geheg
om p�rel te vorm, so mooi en reg
Bloedmaan
so asemrowend mooi hierdie kosmiese
verskynsel
�n maan met kleur wat bloed kom trek
wolke-re�nboogkringe in dowwe kleur
sterre wat tydsaam agterna sleur
Venus stuur sy helder lig
na Suider Kruis se brug
asof knielend staan Orion vas
om jou skoonheid ook te betrag
uit Heilige Skrif Openbaring word jy
beskryf
kom l� jou skoonheid in my hart se lyf
sag skyn in jou rooi besmeerde lig
�n verdwaalde meteoorre�n van sterre wat
plof
verwonderd aanskou ek die bloedmaan-spoor
wat die mensdom so sag bekoor
Windpompre�n
met skaar-gevormde lemme
lang-vergete gorrelpyp in aarde weggesteek
kom pomp jy helder waterstrome
op dorslande so droog en bar
sonverskroei – verstar
bring jy so broodnodige verligting
aan dorre waterversmagting
as jy genade-strome uit kom giet
uit God se hand, suiwer en verniet
vir mens en dier om te geniet
kom rus Sy mildadige se�n
ook op nakomelinge en kroos
soos sagte windpompre�n
jy word gered van �n w�reld immer boos
As ek saans in die sterlig droom��
as ek my o� in verwondering na bowe rig
ontelbare sterrewag pragtig ingel�,
deurmekaar geweef
in eeue lankgelee� reeds vasgestelde
patroon
geteken deur God se eie unieke sjabloon
die melkweg so komplek ineengeweef
waar sterre roekeloos daarin sweef
wonder van die ewige kompas, die
Suiderkruis
wat in wolklose nag die weg kom wys
in goudgeel volheid in hang die nagson as
maan
as ewig sirkel ge-ves op sy baan
om see te eb in afwis�lend gety
met klotsende branders aanrollend en vry
die nag se geluide uit donker se stil
waar eensame kriekie se gekriek oor
bosw�reld tril
want so, skrillend en klaend, roep hy sy
maat
om eroties in paringsliefde te praat
�
kiewiet kwetterend in die verte roep
hoor ek die naguiltjie se gehuil
wonder wat sal nog alles in die donkerte
skuil
die veraf jakkalsroep
deurdring my hart se sloep
met reuke van die dag se warm grond
wat in sagte aroma die lug kom geur
my gedagtes sagkens opbeur
die naglug �n spookasem koel
as dit in �n hoendervleisdans oor my arms
voel
as ek sawends in die sterliggies droom
so sielsaligbroos in Gods liefde gesoom
aanskou ek geeshelder, van blindheid
onbeperk
ons Skepperheer � ons Gees-wonderwerk
in hierdie skoonheid onbeperk
Maanlig drome
op die wieke van my nagwind drome
gly ek op die rug van �n vurige Arabierse
ros
gaan ons vergane dae se dinge deursoek
dit uithaal vir ons onthou-jy-nog-plakboek
soos ons deur purperwinde beur
spinnerak-gedagtes om ons verkleur
sterlig konfetti om ons woel
in naglug so koel
waterspatsels van trane gestort
�n harde lewenspad by terug kyk nou so kort
–
flapperende rokspante sag
wat uitlig die mooi wat voor nog wag
met die wind deur ons hare
ek en my forse Arabierse ros
gly ons sag deur maanlig drome
vas gebind in sterre se blink omrande some
Kanteleer
vroeg met die oggenstond
kom kraai jy jou blydskap uit
al wil ek jou met die gooi van �n wekker
stuit
jou vreugde in oggendskemer vir my
ongegrond
verkondig jy jou lewensvreug�
met elke asemteug
kraai jy baldadig
asof jy self aandadig
is aan hierdie wonderskone oggend
met sonsopkoms
wat skaam loer oor horisonrant
my kop onderste-bo laat sit op bed se kant
dan met eerste aansig
my asem wegslaan oor die skone gesig
van verfpalet se kleur
wat lug in oranje-rooi kom kleur
geliefde kanteleer
met jou kop fier omhoog
jou uitbundige koe-ke-ro-kooo
stertvere swierig rondgeskud
is ek dankbaar bly
dat jy oor my werf regeer
Natuurlike inspirasie
sien ek die son sak in die weste
met �n oranje-rooi kleurpalet
deur God se hand geverf
sien ek hoe nog �n dag wegsterf
sterrenag se diepe bekoring
venus se lig wat helder uit toring
krieke se roep – so eentonig
maak my nederig stil
kom buig my siel na Sy wil
sterre en komete
bring �n vaste wete
hier in die wye natuur
waar ek in Godelike skoonheid in tuur
van hier kom my inspirasie
gee my siel die nodige spasie
om rustig te kan wees
my gedagtes op papier te kan lees
R�enboog forel
helder in vinnig kabbelende stroom
kom jy mastieus aangesweef
sny jy deur die water perk
spring uitbundig uit na bo
in sagte r�enboog kleur
om so die dag na nartjiegeel te kleur
satynsagte waterspatsels
wat skitter soos diamantgletsers
duik jy swierig in en uit
in hierdie helder spruit
in die yskoue rivierwater
wat deur berge kronkel
dit is waar jy vry baljaar
solank jy net stroom-op kan vaar
spring jy uitgelate
altyd agter goggas aan
of kry jou kos diep onder in �n rivierbed
so bly jy altyd stert swaaiend rondbeweeg
met hier en daar �n r�enboog spring veeg
�n Boer se hart
wie sal ooit �n Boer se hart verstaan
hier waar hy daagliks veg om �n bestaan
in droogte as veld en dier saam vergaan
om hierdie as draai sy wentelbaan
hier l� sy stukkie aardse hemelkom
werk hy onder helder son
swoeg daagliks van vroeg tot laat
sodat almal uit sy oes kan baat
dis hier waar stiltes hom begroet
hier kan jy onderskei tussen sleg en goed
beleef te�- maar ook voorspoed
leef daagliks in God se genadegloed
son sal sag oor handewerk kom val
sonder enige trompetter-geskal
van w�reldse dinge en gejaag
wat jou bloeddruk net opjaag
kom soek hy hier op platteland
sy eie stukkie hemel uit
bou hy vir hom en lieflingvrou
�n eie koninkryk
waar geraas nie om jou ore bruis
�n Boer se hart word hier gevind
as nederige natuurkind
wat doen wat sy hand kan vind
met net die sagte getjier … getjor en
geklang
van windpomp se stadige draai
v�r agter die haan hoor kraai
hier sal hy weer m�re se vrede kry �
sy hoop vir onseker toekoms kan vind
My geliefde Soetdoringboom
op uitgestrekte springbokvlakte
sover die oog kan sien
spring jou malse donsgeel
blommeprag op uit die natuur
om sag my oog te kom vang
jou ragfyne blaredos
hang sag teen skurwe bas
vol van knoetse –
van gister se onverdiende pyn
dit plaas jou in �n unieke klas
gekrulde oorbel-peule oral oor
wat groot en klein
so maklik kan bekoor
met gomtrane wat ou-tyd
se eina stories wil verloor
skerpe pendorings
staan so fier orent
vertel sy eie verhaal
maar so sonder begin of end
onder �n donssag geelkombers
van my geliefde Soetdoringboom
dis waar my kis dan moet sak
styf teen sy stam se skurwe soom
wanneer ek eendag stil kom l�
as ek my aardse lewe
koebaai kom s�
met tortelgesang
sonbesies se �ge-klang�
die aarde se klam kan ruik
tot in Ewigheid
Nuwe dagbreek
skugter verkleur die horison
as die son se oranjebont
kleure skaam begin blom
nagmisnewels verdwyn
soos sagte sonstrale begin skyn
oosterkim begin glim
in herfskleur roesemoes
stadig knip-oogend
loer die son oor horisonkant
eers oor see en vlakte
later oor berg se rant
versprei �n sagte warm gloed
verhit die aarde se bloed
lewengewend sprei sy lig
vir mens, plant en dier om te gedy
so breek �n nuwe dag
kom gee die son sy wonder krag
waarna elke skepsel so smag
Op wieke van die wind
sag kom dagdrome aangesweef
soveel detail ingeweef
party is reguit
ander krom en skeef
dit maak nie rerig saak
want drome is deel van my
iets wat my ek kom maak
my hartsdiep aanraak
so gly ek daaglik saam
tussen wolke ook oor die maan
soms op vaste koers
maar meestal uit wentelbaan
sagte drome oor my geliefdes
laat gly my op �n re�nboog sag
hier wil ek huiwer � stil wag
alles vries vir meer as �n dag
oor haelvlaktes en donder heuwels
waar swart gedagtes nie wil sneuwel
seerkry en pynlike dinge
wil ek ligvoets oor skaats
want ons is nie regtig maats
so gly ek dan daagliks
op wieke van die wind
met niks wat my gedagtes
vas kom bind
my plaas in vaste
�moet doen� strukture
wat my vasdruk
soos gryswit tronkmure
Persviooltjie blom
fluweelsag is jou blarekroon
sagte haartjies wat op jou blare woon
geurig sprei jy liefde uit
vir elkeen wat na jou kyk
saggies dryf jou geur
om my dag in te kleur
so nederig en wondermooi is jy dan
al is jy ook geplant in �n geroeste kan
ragfyne porselein koppie
of sommer �n plastiek doppie
so bring jy vreugde en laat my stom
my wonderskone persviooltjie blom
As ek saans…�
as ek my o� na bo rig
na die sterrewig
pragtig ingel�
in deurmekaar patroon
geteken deur
God se eie
unieke sjabloon
melkweg ineen geweef
soos sterre
deurmekaar in sweef
wonder van ewige
suiderkruis
wat weg
vir ieder elk kom wys
volheid van
ronde boeppens maan
wat ewig sirkel op sy baan
getye so bepaal
naggeluide om my kir
eensame kriek
sing sy deuntjie-roep
na sy maat
om ook sy lewe
vol te kom maak
kiewiet roep in die verte
naguiltjie se gehuil
wat sal nog alles
in die donkerte skuil
as ek saans my o�
�n oomblik sluit
die w�reld se dinge
om my uitsluit
ontdek ek
nuwe stilte –
aanbiddingsplek
om hier te kom dankie s�
ontvang ek meer as wat
ek ooit nodig kan h�
Geel magrietjie bos
met sagte geel blaartjies
roep jy die son
as jou gesiggie
so mooi blom
so nederig is jy
in jou skone aansig
massas blomme
wat eerbied
in diepe eenvoud roep
mag jy eendag op
my graf kom pronk
met jou malse geel
skugter skoonheid
het jy my hart
so lankal terug
reeds kom steel
met geel blertse kleur
tussen jou sagte
lower groen blare
vermag jy die onverklaarbare
om almal om jou te bekoor
nederig is jy
geel magrietjie
blom van my hart
as jy jou gesig
na sonkant draai
laat dit my
hart diep van
on-noembare vreugde kraai
Sirkelgang van �n arend
een lewensmaat sal jy kies
om saam met jou op
wieke van die wind te gly
sierlik klim na bo
sweef na waar wind jou neem
eers sal jou vrou jou toets
of jy waardig is al dan nie
hoog vlieg sy na bo
vry-val dan onderstebo
saam sal jy dan duik
haar aan pote kom gryp
oplig in jou vlug
so �n lewe saam begin
so bewys jy jouself
as getroue maat
wat haar van gewisse dood kom red
begin jul lewe saam vol pr�t
sou jy nie die toets kon slaag
vlieg sy weg op horison
vir jou om nooit weer te sien
Suid Afrika ons Sion land
soveel mooi gedigte
woorde, odes en gesange
reeds oor jou geskryf
die mooiste land in die hele kontinent
oor baie w�relde het ek al gereis
om net weer as ek terug kom
onder jou bekoring te kom val
as ek deur my Bybel lees
dink ek dis hoe Eden moes wees
met berg en dal
woestyn en ook rivierloop
digte woude, bloue see
misomringde bergtop
�n mooi Karoo landskap
teenoor die Apiesdoring
in my geliefde Bosveld
hierdie land van Sion
word oral oor besing
wonder van die skepping
word hier saamgevat
maar ek en jy my vriend
sal ernstig moet besin
deur ons verwoestingsdrang
smagting na die mag van geld
vernietig ons die mooiste mooi
van ons land Suid Afrika
Geloofsgedigte
Here as ek …
Here as ek dan
voor U bakhand kom staan
Wie in hierdie wereld
kan my nog verder slaan
Here as ek dan
voor U bakhand kom staan
aan die kruis is U reeds gekasty
tot deur die dood vir my sondes baklei
Here as ek dan
voor U bakhand kom staan
hoe kan die wereld dan nog stry
dat U lief is vir my …
Here as ek dan
voor U bakhand kom staan
sal U my wee vir my baan
keer dat seer my verder verslaan
Here as ek dan
voor U bakhand kom staan
sal U daagliks met my gaan
help dat ander my pyn kan verstaan
Here as ek dan
voor U bakhand kom staan
as sondaar kind sonder reg
gewillig buig as U dienskneg
want U woord is altyd reg
Here as ek dan
voor U bakhand kom staan
as ek voel deur sonde versuip
sal U my red van menslike vergryp
Heer as ek dan bakhand
voor U kruip
sal U my weggryp
uit� ysige verwoestende swartryp …
Breekbare kruik
Here van Genade
hier staan ek nou naak
as breekbare kruik
voor U my God en Heer
kom wees U die pottebakker
hervorm en maak my Heer
tot iets nuttigs
om vir U te kan werk
waar ek swak is Vader
maak U my sterk
vul my met die kosbare
olie van U Heilige Gees
laat ander U liefde in my lees
�n breekbare kruik
vir U Koninkryk
dit is my stille gebed
want toe ek stukkend was
het u my in genade kom red
so kniel ek dan voor U
as breekbare kruik
gereed om vir U te werk
Skepper Heer maak U
my nou sterk
kom vul my
tot barstensvol
met U Grootheid
genade en liefde
hierdie breekbare kruik
na bruikbaar
tot nut gebaar
Lewensles te leer
God het jou eerste gemaak
om sag jou vrou aan te raak
Haar te rig en lei
nie altyd onnodig te wil stry
Jy die winner van jul brood
moet haar sag dra tot by die dood
As emosies die oorhand kry
keer jy tog die groot baklei
Met �n immer sagte hand
steel jy haar hart, siel en verstand
Met kinders bind jul �n ewige band
wat strek om die volmaan se rant
Weet dan altyd jy is die aksie
sy die gevolgde reaksie
Sy sal volg waar jy haar lei
sonder �n woord van baklei
Solank jy altyd kan onthou
God het haar gegee as jou vrou
Sou jy leer aan hierdie lewensles
sal jy altyd by haar jou dors kan les
Houtkruis – Jesuskruis
Houtkruis � Jesuskruis
vaste bewys aan my en jou
vir ons sondes reeds gesterf
maar ook opgestaan
om die pad na Ewigheid te baan
Houtkruis � Jesuskruis –
bring my terug na Betlehem Kind
gebore in nederige stal
sonder enige groot geskal
jaarliks sal ons Sy geboorte herdenk
as di� grootste Kersgeskenk
ooit aan mensdom geskenk
Houtkruis � Jesuskruis –
ons nader kersfeestyd
met groot blydskap oor Sy heilige
geboorte, maar ook Kruis
omdat Sy liefde deur ons bruis
Houtkruis � Jesuskruis –
onthou Sy genade wyd
deur Hom my sondes uitgewring
staan ek binne die liefdeskring
dit het alles in �n stal begin
sodat ek vandag nog kan besin
Die lewe is so mooi
Kyk ek na kleine miere
hoe hul skarrel op die grondl
altyd aan die regmaak
vir �n toekoms onbekend
Kyk ek na vo�ls wat vry vlieg in die lug
seil op wieke van die wind
so sorgvry en onbekommerd
gly hul daar bo tussen wolke rond
Hoor ek die Woord
�Waarom bekommer oor dag van more
d�e sal vir homself sorg�
ja ons Vader weet reeds
wat ek nodig het
al is ek ook met sonde besmet
Mooi is die lewe
rondom my
ek se dankie
vir elke mooi sekonde
waarin ek kan deel
vir hierdie wonderprag
wat ek daagliks kan aanskou
in God se Almag � so getrou
Deel saam in Vyf wonder tonele
Wonder van die Skepping
Almagtige God en Heer
daagliks sien ons
U in die natuur
so wonderbaar
alles was goed en mooi
Dan kom die sondeval
hier stort alles in duie
sien onsself so naak
alles word sleg� en rou
probeer ons dit in vyeblaar toevou
Die moeite toneel
bring ons by sonde
die seer van elke dag
lelik in elkeen
wat so graag en maklik se�vier
veroordeling oor ander
sonder kennis of verstand
Redding kom maak ons nuut
�n Baba in die krip
Jesus aan die kruis
kom Hy en red my
van sonde en moeite
kom berei my voor
vir Ewige Lewe
saam met Hom
Die groot finaal
Sy Hemelvaart
Hy gaan vir my � sondaarmens
plek voorberei
ek as swakke mens
is nou verhef
tot medewerker
van die Lewende God
nou kan Sy Lig helder skyn
vir ander om te volg
ook ek as geredde mens
kan restoureer – ander wys
hoe lyk die Almagtige Heer
*
Waar pas jy my vriend
In hierdie vyf stuk toneel
Hou vas aan Redding
Maar weet finaal
Sonder Hemelvaart
Het jy steeds gefaal
My siel is stil voor God
as ek in eerbied voor U nader
in stilte met U kom vergader
my siel kom stilmaak
sodat ek kan leegraak
nederig sit ek voor U o Heer
om verdraagsaamheid te kom leer
sak ek in ootmoed neer
sodat alle lelik uit my kan skeur
ek dra die wat my ongenadig kneus
sag na U Vadertroon
sodat U Gees ook in hulle kan woon
hulel ook eendag Koningskinders kan wees
U vrede oorskrei alle perke
U grootheid word gesien in alle werke
wonderwerke deur U beplan
lank voor ons sien of verstaan
in stille aanbidding staan
ek voor U Almagtige God
U wat my paaie baan
sodat ek nie in wanhoop vergaan
U is die beskikker van my lot
so klim ek geloofsberge uit
om in stilte U te kan ontmoet
niks kan U planne stuit
U beplan �n nuwe altaar � so goed
so is my siel dan vandag
voor U stil my God
onrus het gaan l�
met stille wete
�ek is waar U my wil h�
want U bepaal die lot
ook in my lewe
Kosmos-genade
sagte skakerings
van wit pienk en pers
omvou my in �n liefdeskombers
van Sy genade so groot
Sy liefde vir my
– meer as my daaglikse brood
sy-sagte deurskynende blom blare
wat maklik kneus in die wind
so is ek ook as God se kind
toegevou in Sy trooskombersie
beskermd teen wind en weer
met kosmos-genade vou U my toe
sodat seer my nie verder knou
my oog op U in volle vertrou
U is so groot en getrou
met stuifmeel besaaide blommeprag
so stuur U die nodige krag
om staande te bly teen elke klag
hou U my vas as ek na liefde smag
in sagte skakerings
van wit, pienk en pers
omvou U my in kosmos-genade
genade groter as menslike dade
vry soos die kosmosblom
wat groei in die veld se kom
vir U sal ek voluit blom
stuifmeel van geloof uitsaai
vir ander geknakte riete om in te baai
so word ek � die wilde kosmosblom
stil voor U voete Heer
om U opdrag te kom leer
kosmos-genade te kom ontvang
want U neem weg �
alle vrese en bang
Re�n � Jesus se�n
re�n re�n lieflike re�n
so sing my hart oor hierdie heerlike se�n
sien ek� U genade oral om my heen
so hou U die skepping in stand
al vernietig ons dit met hand en tand
moet ons in ootmoed U kom dank
in gedagtes sien ek bergtoppe blink
in misomhulde vrede geklink
soos liefdesarms wat wink
om hier met U te verkeer
sodat ons weer waardes kan leer
so van sondes wegkeer
in sagte stilte met re�n gedruis
kom U Gees diep binne ons bruis
om U naam te loof en prys
vrye natuur word nou ons kerk
hier is niks ingeperk
voel ons U genade sterk
slaan ek my o� op na hemelruim
besef ek hoeveel ek versuim
om dank te bring � duim vir duim
milde re�n uit U hand geskenk
kom ons U liefde gedenk
genade aan kruishout – onvoorwaardelik geskenk
ontvang dan ons dank o Heer
laat U genade meer word meer
ons jubeldanklied opstyg tot hemelsfeer
waar ons voor U kniel in nederigheid
voorsien U in klarigheid
totale Jesus sekerheid
Klip pad van die lewe
kyk ek terug op nog �n jaar
sien ek �n klippe pad
moeilik om te stap
ongelyk met menig slaggat
soveel maal gestruikel � geval
op my knie� � somtyds pal
ander keer by waterstrome gaan sit
om meer genade te kan ontvang
opgekyk na ho� uitklimberge
rotsklippe wat my weg toebaan
maag wat moedeloos uit wil val
onkundig en vervaard wil vra:
�waarom Vader hierdie pad�
diep sug en weer opstaan
kom ons gee elke klip �n naam
haat, afguns, hartseer, humeur
roem, eie-ek ook vrae waarom als gebeur
so word elke lelik in my lewe uitgewys
met �n klip wat voor my verrys
kleiner klippe wat my laat struikelstap
my skeef laat trap
begeerte, minder mooi gedagtes
skindertaal � nog �n skuld af tebetaal
grootste klip om oor te kom
hardste les om te leer
�vergewe en vergeef�
dan eers kan die genade kom blom
my laat met �n malse skoonheid � totaal stom
so word elke klip �n les te leer
�n nuwe lewensdeur om deur te beur
na �n ryper mens
gebeitel na U wens
Kom ons s� vooraf dankie
soveel keer in gebed kom kniel
om te vra – genade af te smeek
altyd net kom vra
vir krag om jou te dra
sonder om mooi te dink
aan �n lankgele� se graf
reeds meer as vier dae oud
hang daar reeds verrottingsreuk
tog dank die Liewe Heer
vir genade soveel meer
roep dan hard en luid
Lasarus kom nou uit
Soveel mense om te voed
Slegs twee vissies
Vyf broodjies tesaam
Weer dank die Liewe Heer
Vir genade soveel meer
Voed �n skare
Versamel brokstukke
twaalf mandjies vol
word vandag ook
�n geluksverskaffer
deur eers te dank
dan te vra
en sien hoe ons
Hemelse Vader
jou verder dra
wonderwerke onbeperk
vir ons Sy aardse kerk
as ons net wil leer
om eers nederig
dank te kom gee
Wees my – sondaar genadig
delg uit my ontelbare oortredinge
na U groot barmhartigheid
was my skoon
van soveel sondebloed
gedoen in ontembare
menslike gloed
in sonde gebore � so ontvang
gedurig deur in sondebad
van immer geheime ongeregtighede
hierdie is dan my hartsbede
tot U my God
reinig my � ontsondig my met hisop
kom was my skoon
skoner as witste sneeu
maak my geloof sterk soos �n leeu
vul my met vreugde onbeperk
maak U my gebeente sterk
skep �n nuwe rein hart
sonder enige smet of smart
gee opnuut �n vaste gees
verwerp my nie voor U aangesig
ontneem my nie U Heilge Gees
skenk aan my nuwe vreugde
om U te dien
met altyd gewillige gees
open my lippe Heer
laat my tong U liefde uitjubel
my mond U lof verkondig
laat my U dien sonder sondoffers
met slegs �n reine hart
gevul met U geloof
� Anz� Bezuidenhout
(~ Ps 51 ge�nspireerd)
Jubel opnuut oor U genade
hoe wonderlik is die lewe
met U liefde as ons enigste strewe
daagliks eers vir U alleen
dan my naaste en ook myself
so styg triomfanklik omhoog
U grootheid soos �n gewelfde boog
nederig bring ons U die dank
vir elke blom, geur en klank
ook vir U groot herstel
in ons menslike
sondebesmette bestel
genade onbeskryflik groot
ontvang ons daagliks
as Lewendgewende brood
gebring deur Kruishout dood
�n Golgotta-marteling
vir my as enkeling
afgedwaalde skaap
om terug te bring na
reddingskraal
so swaai U die skaal
dankbaar buig ons Heer
oor emmers vol genade
elke dag net meer en meer
daar is niks wat U liefde keer
halleluja juig ons saam
as ons vergader om U Naam
groot bo alles in hemel
ook hier op aarde
juig ons opnuut tesaam
oor U wonder genade
�EK is�
die Godheid wat s� �Ek is�
daar is soveel meer
om hiervan te kom leer
as gelowige glo ek vas
dat God woon binne my
Sy grootheid sal in my gestalte kry
daarom is ek dan ook �Ek is�
met liefde eerste na God
dan �n eie self-liefde
wat nederig gestalte kry
sal ek so my lewe aan Hom wy
Sy Godheid is Alomteenwoordig
nie slegs tot Hemelruim beperk
maar in elke molekule
van hier tot in buitenste ruim
daarom mag ek nooit versuim
om my sondebelaaide
lewe op te ruim
daagliks te reinig
te lewe tot Sy eer
my sekonde vir sekonde
opnuut weer te bekeer
met geloof soos �n mosterdsaad
sal ek met �Ek is�
wat binne my woon
ook berge kan versit
as ek dit kan glo
daagliks kan uitleef
Hy is binne my
nie daar v�r in die Hemelruim
maar binne my �
duim vir duim
�Ek is� dan �n koningskind
wat gly op wieke van die wind
met Hom wat in my woon �
daagliks werk
my versterk
sodat ek Sy krag
kan volbring
daaglik jubelliedere sing
tot Sy eer
*Spreuke 10:5
Hy wat in die somer wegb�re, is �n verstandige seun; hy wat
vas in die oestyd, is �n seun wat skande maak
In die sweet van jou aangesig
deur sweet van jou aangesig
sal jy aan Adam-sonde daagliks dra
om so jou brood te verdien
in parskuipe versamel
vir dag van more
om so jou gesin te vers�re
sou jy in koelte ook in laksheid
hierdie Gods-opdrag versuim
word jou menswees verrot
deur donker sal jy die merk dan dra
as ewige skandemaker
ontrou aan die Skepper, jou God
wees dan die krag van voorsiener
in daaglikse brood en lot
laat trots jou ruimskoots dra
so verkry jy meer as ooit gevra
jy sal blom soos lelies van die veld
die naam dra van geloofsheld
*Mattheus 7:15
Maar passop vir die valse profete wat in skaapklere na julle
kom en van binne roofsugtige wolwe is
Sonde in mooi skakerings
in vandag se moderne eeu
loop satan soos �n brullende leeu
om Jesus lammers te kom vang
as vals note met wanakkoorde
sonde in mooi skakerings kom klee
so maklik om te verdraai
deur komma of punt te skuif
wat Godswoord ons kom leer
slegs deur kennis die bose te besweer
smokkel daagliks met ons brein
want soms is ons geloof so klein
afdraaipaaie so mooi gekamofleer
bring skerpe afdwaal so maklik
bou jou kennis van Godswoord
daagliks meer en meer
keer so die roofsugtige seer
van wegloop kind se smaad
*Effesiers 5: 22
Vroue, wees aan julle eie mans onderdanig, soos aan die Here
Resep vir Godshuwelik
God het ons in Sy
heiligheid saamgevoeg
om in siel een te wees
tot dood ons skei
tesame te stap
op lewenspaaie
waar Hy ons lei
jẏ my aardse
koning, priester en profeet
hoof van ons huis
kompas van ons
huweliksboot
waar jy my, mannin
beskerm in
jou hart toevou
so kan� ek dan
respekvol volg
as jy my so teer
koester en versorg
so maklik maak
om jou voorbeeld te volg
want ook jou hart
is deur God geborg
*Jesaja 42:10
Sing tot eer van die Here �n nuwe lied, Sy lof van die einde
van die aarde af � julle wat op die see vaar, en alles wat daarin is, eilande
en bewoners daarvan
Jubel opnuut oor U genade
hoe wonderlik is die lewe
met U liefde as ons enigste strewe
daagliks eers vir U alleen
dan my naaste en ook myself
so styg triomfanklik omhoog
U grootheid soos �n gewelfde boog
nederig bring ons U die dank
vir elke blom, geur en klank
ook vir U groot herstel
in ons sondebesmette aardse hel
genade onbeskryflik groot
ontvang ons daagliks
as hongerstil brood
gebring deur Kruishout dood
dankbaar buig ons Heer
oor emmers vol genade
elke dag net meer en meer
daar is niks wat U liefde keer
halleluja juig ons saam
as ons vergader om U Naam
groot bo alles in hemel
ook hier op aarde juig
ons opnuut tesaam
oor U wonderbare genade
*Galasiers 6:6
Maar laat hom wat in die Woord onderwys ontvang, meedeel van
alle goeie dinge aan hom wat onderwys gee (Getuig van die genade ontvang deur
woord en daad)
Genade deur woord en daad
laat my daagliks wandel
in die gange van U profesie�
waar U woord die rigting baan
sonde vir my verslaan
laat my lig helder skyn
ook vir ander in pyn
sodat hul U as Anker kan sien
in eerbied U kom dien
leer my Hemel Vader
dat ek in ootmoed tot U nader
ander vir U koninkryk vergader
deur woord en daad
daagliks mag getuig
met �n hart wat vol liefde juig
gebruik my as breekbare kruik
in U aardse koningkryk
kom wees U die pottebakker
hervorm en maak my Heer
tot iets nuttigs om vir U te kan werk
waar ek swak is Vader maak U my sterk
vul my met die kosbare
olie van U Heilige Gees
laat ander U liefde in my lees
*Lukas 8:18
Pas dan op hoe julle hoor; want elkeen wat het, aan hom sal
gegee word; en elkeen wat nie het nie, van hom sal weggeneem word ook wat hy
dink hy het.
Talente uit U hand
talente en geloof uit U Vaderhand
so onverdiend ontvang
om te koester en eskuleer tot U eer
daagliks ander van U liefde te leer
laat my voete onvermoeid op U paaie wandel
saad van U ontelbare genade saai
vir ander om sag in U liefde te baai
se�n my hande met vrye teuels
om ander sonder kla, met geduld te dien
wys redding is reeds deur Kruis verdien
plaas U die wag voor my mond
om onheil, ook kwaad uit te spreek
maar van bergtoppe van U liefde te preek
open my ore om U stem te hoor
ook my o� dat U woord my kan bekoor
sodat ek my geloof nooit sal verloor
ek daagliks vrug sal dra tot U eer
In die lig van Betlehem ster
wie sou kon dink dat eeue terug
soos deur profete lank reeds ges�
daar �n Kind sou kom wat in �n krip sou l�
in skadu�s van eens donker nag
wys God deur helder� Betlehemster
aan nederige skaapwagters die weg
�wyl Engelekoor in harmonie
verenig in Halleluja vreugdeslied
jubelsing oor wat Hy die mensdom bied
ook vir wyse manne die rigting aandui
om so die Blye nuus te versprei
Hom vereer met wierook, goud en mirre
by nederige krip in stal
word gebore die Soetroos van Saron
die mensdom se enigste Reddingbron
in die skyn van Betlehem ster
het Lig uit duisternis gekom
sodat ons vandag in geloof kan blom
laat skyn dan daagliks in geloof
die glans van Betlehem ster in jou lewe
met �n loflied aan Hom as jou ware Redder
Vrug van die Drie-enige God
as liefde van die Skepper God jou kom vul
borrel ware blydskap na bowe
straal jy �n sagte sielsvrede uit
dien ander stil in lankmoedigheid
sambreel jou vriendelikheid jou naaste mens
verhelder ligglans jou innerlike siels goedheid
in absolute Godsgetrouheid
om in totale selfbeheersing
God drie-enig te kom dien
* Galasiers 5:22
U die oase van rus
met �n diepe smagting van my siel
kom ek vandag hier voor U kniel
woestynpad van lewe het my moeg gelaat
na liggaam, siel en gees
emosies ook denke – totaal uitgebrand
sit ek met �n le� energietenk � gestrand
U is die Herder wat my lewe kom volmaak
by U groen weivelde kry ek nuwe rus
my dwaalspore lei U op rustige paaie
sonder onheils draaie
hier by heilsfontein was U my moegheid af
skei U die koring van die kaf
geen doodskadu kan my onderkry
van onheil het U my reeds bevry
tafel in oorvloed van goedheid en guns
dek U voor my in mildadige kuns
so vind ek die stroom van Lewende water
les my bleeksieledors
breek ek deur daaglikse onheilskors
drink ek mildelik uit Oase van rus
slaan ek ook op my bors
fluiter dan op vleuels van die wind
�Vader wees my sondaar genadig�
In die skadu van die Allerhoogste
as ek my o� in eerbied na bowe lig
berge tuurend vol vrede gadeslaan
weet ek vas en seker ek is ingesluit
in die Allerhoogste se Agap� verbond
dat Hy met my bemoeienis maak
ken my dan ook by die naam
ek as geknakte riet-mens
deur sonde wit gebrand
soos dor verdroogde gras
wil nogtans jubel met hande omhoog
want Hy gee aan my vermoeide mens
die krag van �n arend om hoog te vlieg
saam met Sy Engele die lug te klief
my Bewaarder sluimer of slaap dan nooit
so sal ek dan my rus kan vind
in die skadu van die Allerhoogste
verborge in wete
ek is Sy koningskind
Sielewroeg
daagliks staan ek vasgevang
in hierdie ontsettende gevoel
van laatnag tot soggens vroeg
is dit �n sielsgewroeg
Vader, voor U kniel ek neer
wanneer is genoeg dan genoeg
kragteloos kyk ek toe
sien die lewe deur �n
skewe en krom hoek
hierdie eina-pad
is vol dorings en slaggate
is daar dan geen end
na wie kan ek my wend
in hierdie eensaamheid
tot wie kan ek roep
vir redding uit �n wanhoopsput
o God, kom laat U my beskut
laat U vergifnis my nou omarm
my nie verder laat verarm
in �n dorre niemandsland
woestyn of droogteland
ja hou U my in stand
My siel se venster is stil voor God
as ek in eerbied voor U nader
in stilte met U kom vergader
my siel kom stilmaak
sodat ek kan leegraak
nederig sit ek voor U o Heer
om verdraagsaamheid te kom leer
sak ek in ootmoed neer
sodat alle lelik uit my kan skeur
ek dra die wat my ongenadig kneus
sag na U Vadertroon
sodat U Gees ook in hulle kan woon
hulle ook eendag Koningskinders kan wees
U vrede oorskrei alle perke
U grootheid word gesien in alle werke
wonderwerke deur U beplan
lank voor ons sien of verstaan
in stille aanbidding staan
ek voor U Almagtige God
U wat my paaie baan
sodat ek nie in wanhoop vergaan
U is die beskikker van my lot
so klim ek geloofsberge uit
om in stilte U te kan ontmoet
niks kan U planne stuit
U beplan �n nuwe altaar � so goed
so is my siel se vensters
dan rustig vandag
voor U stil, my God
onrus het gaan l�
met stille wete
�ek is waar U my wil h�
want U bepaal die lot
ook in my lewe
As …
as trots en weemoed uit my gaan
weet ek dit is God wat �n nuwe weg kom baan
vir my om in vreugde op te gaan
my siel juig en jubel van geluk
waar ek daagliks mandjies vol vreugde pluk
hier waar ons saam onder die sterre buk
loof en prys Hom
die God van wonders alom
Hy bring daagliks die nuwe son
groot is Sy werke
Sy Almag so sonder perke
in Hom is ons Ewige sterkte
prys Hom � loof Sy naam
Hy het jou onthef van alle blaam
Hy ken jou by die naam
so as trots en weemoed uit my gaan
weet ek dit is God
wat �n nuwe weg kom baan
Wasgoedlyn van die lewe
waar ek daagliks doelloos rondwapper
aan die tenger wasgoedlyn van die lewe
deur onverstaanbare omstandighede vasgepen
wonder ek telkemale of ek hierdie geveg kan wen
waar stormwinde van niks verstaan
die weg om my toebaan
my sielsnate kom lostorring
my terug gooi in �n bose kring
my gedagtes totaal uitwring
is my lewens-wasgoedlyn stewig geanker
aan �n Kruishout op Golgota
deur daaglikse amper stamper
weet ek vas en seker U is my Anker
nooit sal U my verlaat
of my aan omstandighede oorlaat
so kom U groot genade-son
met die geur van veld en blom
om elke situasie plat te stryk
sodat onrus uit my kan wyk
so waai my lewenswasgoed
skoongewas deur U bloed
daagliks wapper die wasgoedlyn
altyd tot U grote heil
want ek is �n Koningskind
met �n wrede doringkroon
bebloede spykers op Golgota vasgepen
gereed vir hierdie lewens wedren
fladderend in U genade wind
Engelvlerkbrug
elke wankeltree
wat ek op lewenspad kom gee
word ek gedra �
omsingel deur Engele so teer
deur onstuimige stormsee gedra
op wieke van gelukswinde gesweef
sonder enige vrae
daagliks my siel sag omkleef
genade so oneindig wyd
vir my lewe erg verslyt
in engelvlerke toegevou
my so veilig gehou
elke dag my oog stip gerig
op hierdie kosbare Engelebrug
so kry ek on-noembare krag van Bo
dra dit my daar, waar ek nie kan loop
lig my op as ek staan naak gestroop
deur die lewe se wedloop
Genadejaar
met Gees van die Skepperheer
�n blinkvet olie-gesalfde kind
wat elke gebroke hart in liefde kom verbind
skenk U vreugdesolie vir die wat treur
terebinte van suiwer geregtigheid
vir die met �n verslae gees
as hul in U liefde van vrede lees
in genade rykdom sal die heerlikheid
�n verkwikking wees wat bruis
kom ontvang in hierdie genadejaar
�n dubbele deel van vreugde om te baar
vir die wat God kies as Middelaar
Hom maak – jou Ewige veilige laer
� Jesaja 61
My kosbare Volk
hoor o Hemel � luister o aarde
wat het geword van Bybelse waardes
hoe het jul teen my oortree
almal ken my � tot die vee
o sondige volk wat geloof so verdraai
My Almag so skerp verraai
van voetsool tot hoof
is geen heelplek meer
slegs nuwe wonde ook kweshoue
van vars geslaande houe
jul land word �n onherbergsame kloof
net omdat jul My nie meer in eerbied loof
stede word deur vuur verbrand
vreemdes regeer oor jul land
soos Sodom sal ons word
want ons geloof skiet so v�r tekort
bring dan nie meer skynheilige offers
na die Here se huis se koffers
verlaat jou afgodsnuwemane
keer terug na Godsgekende bane
word verlos van gruwel reukwerk
kom dien My in die kerk
verlaat die onheilige samekomste
was jul bebloede hande
van enige verdere sonde-skande
my hart huil oor hierdie vervalle
onheilskuil
�n vesting wat vol van onheil is
waar jul my verraai met Judaskus
onder goeie dade waar soveel sonde skuil
kom maak die saak dan uit
verlaat die afgod-sonde deur jul gebuit
sodat jul nie in skaamte verrooi
oor onheiltuine wat jul verkies
deur My strafgerig sal Ek jul verwoes
jou sondeskuim met loog uitsuiwer
omdat jy in My genade huiwer
my Kosbare volk kom buig dan die knie
voor Hom die Almagtige Vader
wees stil as jy Hom in ontsag nader
sodat jou siel nie van dors stof sal spu
wees dan gewillig o God opnuut te dien
sodat ons Sy Almagswerke kan sien
* Jesaja 1 geinspireer
Windpompre�n
met skaar-gevormde lemme
lang-vergete gorrelpyp in aarde weggesteek
kom pomp jy helder waterstrome
op dorslande so droog en bar
sonverskroei � verstar
bring jy so broodnodige verligting
aan dorre waterversmagting
as jy genade-strome uit kom giet
uit God se hand, suiwer en verniet
vir mens en dier om te geniet
kom rus Sy mildadige se�n
ook op nakomelinge en kroos
soos sagte windpompre�n
jy word gered van �n w�reld immer boos
� Jesaja 44
Essensie van vrouwees
uit manlike ribbebeen so krom
afgewerk � kunstig deur God gevorm
ek � ook trots mannin genoem
in liggaam en siel versoen
in volmaakte liefdesgewaad
met my geliefde huweliksmaat
met emosies is my menswees besaai
deur God self my unieke vrouwees gelaai
word my denke deur my hart regeer
so bring ek dank aan die liewe Heer
in my skoot word nageslag gevorm
onder my wakened oog versorg en opgevoed
om daagliks te lewe in God se gloed
hul te leer van Jesus bloed
�n tuiste sal ek in liefde skep
sonder om drome te demp
want my vroulike menswees
is daar geplaas deur Godsgees
sodat ander altyd liefde in my kan lees
koning, priester en profeet
so bly hy dan ons huis se hoof
wat somtyds van my brose emosies vergeet
maar in handewerk sy liefde vir my uitleef
waar ek dan respekvol volg
as hy my so teer koester en versorg
maak dit so maklik om sy voorbeeld te volg
want ook sy hart is deur God geborg
deur Sy genade so oneindig groot en getrou
bly ek vir ewig volkome vrou
toegerus met volmaakte vroulike essensie
sag te weerkaats – Sy perfekte refleksie
Paviljoen van die lewe
soms is die lewe so deurmekaar
alles rondom jou voel so ontsettend onklaar
raak dan net rustig en stil
laat jou lewe loop volgens Sy wil
hoe harder jy reg probeer lewe
hoe meer moet jy satans pyle wegkeer
hy sal alles doen om vir sy smetlike koninkryk te keer
sodat jy jouself net verder kan beseer
as jou glimlag dan eendag net stil wil
verdwyn
weet vas en seker Jesus se lig sal steeds skyn
jou laat borrel soos van te veel vonkelwyn
met Sy hulp jou sorge en pyn laat verdwyn
as trane jou sig kom belemmer
moet jou nie verder bekommer
Hy bly altyd en ewig in beheer
dis mos hoe die Woord ons leer
gaan sit eers bietjie stil op die paviljoen
van die lewe
laat dit wees jou enigste doel en strewe
om �n ware Ligdraer te mag wees
dat ander � deur goed en ook swaar
– God in jou kan lees
Potlood se nuwe punt
die grys lood in my potlood
het siel-stomp geraak
my gelaat met gedagtes vol sondesmaak
laat U o Heer my kom red van gewisse dood
verwyder U die dooie hout
verwarm U my hart, dis so bitter koud
binne my sonde gedagtes benoud
maar ek weet verseker U is my behoud
Vader kom draai U die skerpmaker
want U is my bewaker
oor lewenswe� en lot
U is my opening en ook my slot
laat U my vorm en brei
soos die pottebakkersklei
gee my krag om beelde te skets
my geloof in metaal te kom ets
wees U my potlood se nuwe punt
kom tooi my met U reddende lint
in kosbare bloed gedoop
ja U het my duur gekoop
Ons oog op U kompas gerig
deur U groot genade is ek bevry
voor malword emosies my kon onderkry
het U Gees my aan die hand kom vat
vir my aangewys U kosbare pad
sonder kronkelbane kan ek nou stap
met �n skoon gewaste nuwe hart
deur U Bloedsalwing is ek finaal bevry
van satansbande wat so bitter seer knel
met onheilsgedagtes uit die hel
deur U kosbare bloed is ons vandag omkring
met wysheid deur U Gees gebring
is ons finaal van sonde gewas
waar verlede ons so seer kon betas
deur U Woord is ons nou skoon gewas
U bloed bevry ons van elke sondelas
nuut staan ons voor U genadetroon
met die wonder wete U Gees sal in ons woon
met ons oog op U kompas gerig
bou U vir ons die reddingsbrug
so word ons finaal bevry
teen aardse sonde waarteen ons stry
Wonderw�reld van �n dag in goud
as ek soggens my o� na nagrus open
sien ek die goue skynsel op die oosterkim
wat God se genade so onmenslik wyd voorspel
my in oranje, geel en rooi van Sy liefde
kom vertel
om my neem ek waar diamante-doudruppels
wat my met vrede omvou in goudkrummels
as dit sag, dog nederig glinster in grassade
mistig my verseker van Sy genade
as oggendwind sag oor goue koringare waai
ritsel in Gods vreugdesgesang
weet ek na waar ek my gebed moet draai
sodat storms my nie sal wegwaai
sawens sluit ek af met my oog op westerkim
gerig
so voltooi ek my daaglikse oorwinningsbrug
met naglug in skakerings van goud gekleur
as sterre nagruim in goue vonke omskep
sluit ek weer af in innige gebed
Ontwaak
uit Ewige Rots is jy gekap
uit holte van sondeput gegrawe
kind van God ontwaak uit jou diepe slaap
beklee jouself met sterkte van Bo
voeg jou woord by jou daad
ontkom so die Almagtige se swaard
klee jou vandag met sterkte
skud los die sondestof
bring aan Hom die ewige lof
die beker van grimmigheid het verby gegaan
kelk van bedwelming se geur getaan
as ons in ootmoed voor Hom kom staan
kneg van die Allerhoogste ontwaak
stop om in onheilslande te braak
jy het �n ewigheidstaak
ontwaak en weet God is jou Koning
maak by Hom jou ewige woning
slegs by Hom kry jy die ewige lewe as belonging
maak los die sondebande om jou hals
dis gedoop in die smaak van wilde als
wil jou wegsteel van die Hemelse Hiernamaals
skud dan nou af die sondestof
bring aan Hom die gevraagde lof
ontwaak kneg van die Regverdige God
kom lewe na Sy Heilige gebod
klee jou met die sierlike Godskleed
ontwaak en luister
God se Woord is nooit duister
daar leer jy, jy is deur Jesus bloed ompleister
Melkweg-kind
voel soos ewig en altyd onverstoor
wat sterreruim my so diep bekoor
dat ek my siel tydelik daarin verloor
as ek saans na die sekelmaan staar
altyd hierdie onmenslike Vrede ervaar
weet ek vas en seker U is altyd daar
soos my o� deur die melkweg baljaar
gedagtes saam gallop soos �n wilde perd
waar ek gly op eensame komeet se stert
hier waar ek in flonker sterrelig verdwaal
waar maanlig my omstraal
in re�nboogkringe wat helder straal
elke ster vertel sy eie verhaal
van waar hy sy lig gaan haal
hoe hy geluk uitstraal
ek sien hoe spel die sterre jou naam
in vaste Jesus wentelbaan
vir my is jy ewig aardse son, sterre en maan
as ewige melkweg-kind
bly ek sawens gly op sterre-wind
want hier is altyd Vrede te vind
Gedra op re�nboogvlerke van God
soos �n Arend sy kuikens op vlerke dra
so word ons daagliks deur Hom gedra
deur onguur-ruwe-stormweer
maar ook in dae vol re�nboogkleur
as wolke donker om ons saampak
sodat ons voor Sy troon neer kan sak
dan dra God ons na �n ho�r skag
om te kan groei � ook in geloofskrag
met vlerke van geloof hoef ons nie storms
te vrees
deur te gaan waar winde van onheil ons lei
so ons lewe volkome aan Hom te wy
met die leiding van Sy Heilige Gees
soos die Arend sy gebied afbaken
moet ons dit geestelik ook bewaar
beskerm teen die bose se gevaar
toesien dat ons lewensboot nie in sondemodder vaar
op die hoogste berghange
moet ons, ons geloofnes dan bou
aan Jesus as Redder vashou
so begin ons te lewe � onbevange
wees dan gerus in die wete en heilige gebod
daagliks word ons gedra op re�nboogvlerke van God
met Sy krag sal ons hoog kan vlieg
so kan ons direk in die son invlieg
sy Woord het nog nooit gelieg
Op die asem van die wind
in vroe� oggenduur
kom wys ons Heer
die kosbaar-mooi
�n wonder nuwe dag
wat granaatrooi
oopbreek met die sak
van die sekelstert-maan
as die maanligstrale
sku die naggloed groet
laaste sterre stil en skaam
vir oulaas flankerend
kom knipper-oog
verdwyn die skadu�s
van die donkernag
word dag eens geklee
in rosegloed van son
se warm straal
nog �n helder nuwe dag
ontvang uit God se Vaderhand
gebaai in oranje en warm rooi
vir mensekind om te aanskou
om liefde in oorvloed te gaan saai
in die groet van die naggloed
l� diep verskuilde beloftes
van stil geluk wat vir ons wink
met helder doudruppels
in re�nboogkleur getint
in stille oggendlied
op die asem van die wind
(dis waar ons geluk kan vind)
Ek is meer werd as …
U woord s� U ken my by die naam
tot die hare van my hoof is getel
reg deur my nietige menselewe
is daar soveel goed om van te vertel
loof en prys U Almagtige naam
groot bo alles in die ganse heelal
deur riviere en storms van die lewe
dra en beskerm U ons almal
omdat U my oneindig liefhet
en ek kostelik is in U o�
skenk U dan die Losprys
al is ek deur sonde neergebo�
groter, meer kosbaar as twee mossies
is U genade onbeskryflik wyd en groot
U liefde vir my as sondaar, nietig mens
voorsien U ook ons daaglikse lewensbrood
daarom sal ek geen verdere onheil vrees
want U Vader het my aan kruis verseker
ek is meer werd as �n suiwer of mossie
so herinner U my by die Nagmaalsbeker
Saamlooptas
Saamlooptas net vir jou in die nuwe jaar
met �n nuwe jaar wat vir ons loer
bring ek vir jou �n belofte so mooi
pak ek vir jou �n kosbare saamlooptas
terwyl jy jouself toeknoop in my omgee jas
een groot boks gevul met kalmte
wat jou vir ewig sal vul met warmte
�n ekstra groot bottel gesondheid
voorberei deur die Ewige Geneesheer
vir elke skeet en moontlike seer
daarby sal ek ook graag wil voeg
�n streepsak gevul met mannemoed
geduld totaal en al onbeperk
om jou deur onheilsdae te dra en te versterk
ek vul �n meelsak met gebede
indiwidueel vir jou uitgesoek met rede
om jou te dra deur elke stormsee
vir elke pyn wat jou plat wil vee
in die hoek pak ek �n genadekissie
gevul met goue beloftes wat om jou vou
�wees nie bevrees nie want Ek is met jou�
daarby saam �n bottel doodspuit
om satanswerke mee te stuit
opgerol daar binne vind jy daarmee saam
�n sagte wolkombers sodat jy my arm van vertroosting
elke oomblik van die dag kan ervaar
daar waar jou skippie ook al mag vaar
as padkos gee ek saam
witbrood gevul met hoop
rooi koeldrank vir die liefde
pienk lekkertjies sodat jy rustig kan bly
geel nartjies vir sonskyn en onbeperkte vreugd�
laastens gee ek saam �n warmbly jas
gemaak van duisend engelvlerke
om jou en jou saamlooptas
toe te vou en te beskerm
as slotte plaas ek daar
met �God is in beheer�
daagliks stap ek in gedagtes elke tree met jou
vra die Vader om jou in Sy arms toe te vou
in elke droom stap ek saam
elke tree van jou lewensbaan
met die saamlooptas aan jou sy
sal God jou daagliks van wanhoop bevry����
Wondergeskenk uit Betlehem
lank gele� op eens donker, koue nag
sit herders stil gekoester en wag
rustig in laataand se donker uur
rondom warmgloed van veldvuur
vertel aan mekaar eeu-oue fabels
onder helder maanlig deurbreekstrale
soos kleinkind aan moederknie geleer
hoe om Skeppergod te vereer
as Engelkoor die Blye boodskap bring
is dit ekstase wat in hul harte spring
oor Wonderboodskap van Vredeskind
wat hul in Betlehem in �n krip sal vind
sonder blink papier en feesgeskal
vind hul Hom daar in nederige stal
met linnedoeke in liefde toegedraai
wie sou ooit dink die volk sou Hom verraai
wondergeskenk gratis in Betlehem ontvang
sou later aan Kruishoutpaal moes hang
om Ewigheid vir ons met bloed te betaal
so ons verderflike Adamsonde te verhaal
My geroeste gieter vol genade gate
getimmer, geskaaf
al langs die siel se binnenaaf
sonde-enemal weggespat
deur harde ruwe klippad
so is my lewensgieter gekasty
teer deur God self voorberei
om daagliks deur uitskot gate
maar steeds doelgerig gelate
genadewater te kom spat
vir ander op weglooppad
met stille insig en troos
vir ander se seerkry, so broos
deur Golgota spykermerke
kom voltooi U my gieterwerke
om deur my geroeste ingeduikte
nietige mensewees
ander van U grootheid te laat lees
in my swakheid Liewe Heer
word bewys U is altyd in beheer
Rioolsloot van die lewe
help my Hemelse Vader
dat die ink op my papier
slegs sal wees tot U eer
so ook �n ander se siel versier
my woorde altyd geurig klink
sag soos aandwind se wink
plaas U daagliks �n wag
voor my mond se woorde
dat ek nie spreek in gebrakte
seermaak wanakkoorde
my stem gebruik as wapen
om ander te ontstem
was U my oortreding weg
ontsondig my met hisop
laat vloei my oortredinge
weg in sonde rioolsloot
deur U pad van genade
As kleurpalet oor sondemens kom bloei
met strale in goud gedoop
van oranje tot diep skarlaken rooi
verander landskap in skemer-mooi
nog �n dag ten einde geloop
wanneer grassaad in eerbied
saggies in aandwind kom kniel
met suiwer aanbidding, vas en rigied
om so die skepping te geniet
wolk-trane sag in purper geklee
daar waar Godsvinger kom vee
in gelate Vadersliefde ons aanskou
wat menigmaal erg verbrou
steeds aan ons Sy liefde wys
van Sy genade wat hoog oprys
met haal van Vingerkwas
ons met Sy bloed skoon kom was
as God Sy vingers sag oor kim laat vloei
sien ons hoe die aandlug begin gloei
as kleurpalet oor sondemens kom bloei
Op die aandwind se spoor
in maanlig-gange deur silwer sterreprag
verdwaal ek kniediep in rou emosie-moeras
by aanskoue van God se suiwer natuurprag
met vrye hand teen hemelruim geverf
met sagte vee van Meesterhand
word sterre ook planete staangemaak
om vir ewigheid vas op wag te staan
kom pluk aan my hart die eensame aandlied
van naguil en kiewietroep
sag vermeng met krieke en paddakoor
sweef soete geur van skaam aandblom
wat net met nagson mildadig flankeer
teer gly ek op die aandwind se spoor
alles deur genade van die Liewe Heer
Voetpad na die hemel
deur kronkel-kelders van die lewe
loop Godsliefde doekvoet mee
oor bergtop en heuwels
deur randjies en diepste dale
donker valleie met koel waterstrome
om jou siel deurgaans te voed
diep verdwaal sondegange
soveel eie belange en gedagtes
wat jou diepsee weg wil vat
gebeure wat jou ontspoor
weg wil vat van God se pad
trippeltree in goeie werke
mik jy met vreugde na Bo
Oor vandag se sonsverduistering
soos oumense van ouds
wil ek die gesegde herhaal
kyk my dan nie voor die kop
maar sien my in diepsiel-krop
daar is ek deel van God�s lammertrop
kyk na daar waar gevoelens
met suiwer hartstaal praat
kom skep diep uit my sielsfontein
sien my groenweivelde raak
besef voor God staan almal naak
in emosiebelaaide lewenskring
waar menswees spartel en spook
na buitelug se verdwaal-oppervlak
koring probeer skei van ander twak
kom groot besef sonder Hom is elkeen swak
kyk dan vandag oor sonsverduistering
van my Godgegewe kunstenaarssiel
kom put uit Ewige bron van lewe
wat my daagliks boepensvol kom vul
sodat ek Sy grootheid kan onthul
Vrou
ek is volkome vrou
deur Godsgenade toegevou
word daagliks deur Hom onderhou
ek is volkome vrou
van toon tot kroon
is dit Sy lig wat in my woon
waar Hy my met liefde beloon
van toon tot kroon
as Sy krag my daagliks dra
is daar nie veel meer wat ek kan vra
so bitter min om oor te kla
as Sy krag my daagliks dra
ja ek is volkome vrou
want ek dien God so getrou
wat my in Sy redding invou
ja ek is volkome vrou
Ontwaak
uit Ewige Rots is jy gekap
uit holte van sondeput gegrawe
kind van God ontwaak uit jou diepe slaap
beklee jouself met sterkte van Bo
voeg jou woord by jou daad
ontkom so die Almagtige se swaard
klee jou vandag met sterkte
skud los die sondestof
bring aan Hom die ewige lof
die beker van grimmigheid het verby gegaan
kelk van bedwelming se geur getaan
as ons in ootmoed voor Hom kom staan
kneg van die Allerhoogste ontwaak
stop om in onheilslande te braak
jy het �n ewigheidstaak
ontwaak en weet God is jou Koning
maak by Hom jou ewige woning
slegs by Hom kry jy die ewige lewe as beloning
maak los die sondebande om jou hals
dis gedoop in die smaak van wilde als
wil jou wegsteel van die Hemelse Hiernamaals
skud dan nou af die sondestof
bring aan Hom die gevraagde lof
ontwaak kneg van die Regverdige God
kom lewe na Sy Heilige gebod
klee jou met die sierlike Godskleed
ontwaak en luister
God se Woord is nooit duister
daar leer jy, jy is deur Jesus bloed ompleister
*Jes 51 & 52 geinspireerd
Wonderw�reld van �n dag in goud
as ek soggens my o� na nagrus open
sien ek die goue skynsel op die oosterkim
wat God se genade so onmenslik wyd voorspel
my in oranje, geel en rooi van Sy liefde kom vertel
om my neem ek waar diamante-doudruppels
wat my met vrede omvou in goudkrummels
as dit sag, dog nederig glinster in grassade
mistig my verseker van Sy genade
as oggendwind sag oor goue koringare waai
ritsel in Gods vreugdesgesang
weet ek na waar ek my gebed moet draai
sodat storms my nie sal wegwaai
sawens sluit ek af met my oog op westerkim gerig
so voltooi ek my daaglikse oorwinningsbrug
met naglug in skakerings van goud gekleur
as sterre nagruim in goue vonke omskep
sluit ek weer af in innige gebed
Goud omsoomde pad
flokkerend l� die melkweg spoor
met spikkels goud omboor
as maan skugter deur wolke loer
my siel daarmee na geluksland wegvoer
in goue akoorde van nagmusiek
wat my hart op al die regte plekke kom tiek
deur goue sterstellasies
dryf ek rustig, my siel in Gods pefekte formasie
in goue lig van aandster se gloed
spoel deur my �n vreugdesgloed
sonder vrese wat onnodig woed
met slegs Godsgoedheid wat my voed
so stap ek dan deur goud omsoomde pad
deur berg en dal, soms ook op onbekende sukkelpad
maar my oog altyd stip gerig
op Jesus as my Reddingsbrug
My naam … Anna
ingegraveer in Handpalms van bloed
laat skyn in God se o� �n liefdesgloed
Hy ken my by die naam
in Sy o� is ek iemand van faam
as geliefde Koningskind
gly ek sagkuns op die lewenswind
Sy asem blaas vir my die weg
so weet ek verseker wat is reg
dankbaar buig ek voor Hom
die Skepper van alles – ook die son
in donker skadu-dale dra Hy my
in vreugde is Hy saam met my bly
my naam spel genade wyd
oos tot wes � ook noord tot suid
oraloor is ek met liefde ingesluit
God bepaal vir alles �n tyd
Natuurlike inspirasie
sien ek die son sak in die weste
met �n oranje-rooi kleurpalet
deur God se hand geverf
sien ek hoe nog �n dag wegsterf
sterrenag se diepe bekoring
venus se lig wat helder uit toring
krieke se roep – so eentonig
maak my nederig stil
kom buig my siel na Sy wil
sterre en komete
bring �n vaste wete
hier in die wye natuur
waar ek in Godelike skoonheid in tuur
van hier kom my inspirasie
gee my siel die nodige spasie
om rustig te kan wees
my gedagtes op papier te kan lees
Maskers van die lewe
daagliks loop ons rond
tussen mense met gesigte so bont
maskers so bitter krom en skeef
verneuk al wat leef en beef
rede vir my totaal onbekend
om jou menswees so te kom skend
ons Skepper sien jou vier-en-twintig sewe
ja reg deur jou hele lewe
vir wie jy werklik is
so die groot vraag is dus �
vir wie dra jy die masker dan tog
glo jy werklik hierdie klug
wees net altyd jouself
dan hoef jy nooit rond te delf
om regte masker te dra
vir elkeen wat daarom vra
laat jou enigste masker dan wees
om die lig van Jesus na te streef
so Sy liefde uit te leef
(Stuur jou gedigte na bydraes by roekeloos.co.za) Digters is ook welkom om een foto te stuur vir publisering.