State of Play

State of Play is ‘n sentimentele huldeblyk aan daardie ou goeters, amper so groot soos ‘n babakombers, wat mens by ‘n winkel gekoop het en as jy dit oopvou kon jy die jongste nuus lees, wat gewoonlik by daai tyd ‘n dag of twee oud was. Mens het dit koerante genoem.

Russell Crowe speel die rol van ‘n ouskool joernalis wat nog glo Blogs is van die bose en koerante is die enigste betroubare bron van nuus. Sy vriend en politikus, Ben Affleck, ondersoek moontlike korrupsie van politici wat saam met die sakewêreld in die bed is. Een van Ben se werkers word vermoor en dit neem nie lank voor die nuus uitlek dat sy gereeld saam met haar baas in die bed was. Net sy vriend, die joernalis, kan hom moontlik help. Alles dui daarop dat iemand die jong politikus se loopbaan wil verongeluk.

Die storie is nie so eenvoudig soos dit aanvanklik voorkom nie, maar dit is nie te kompleks om gemaklik te volg nie. Alles word juis met opset oorvereenvoudig om jou uit te vang. Russell Crowe, Ben Affleck en Helen Mirren ondersteun die goeie storie met aanvaarbare spel, maar ongelukkig is die finale produk nie na wense nie.

State of Play se groot probleem is dat die regisseur nie genoeg spanning kon skep nie. Spanning is ‘n absolute noodsaaklikheid om hierdie tipe films te laat slaag. Dit maak dit nie ‘n slegte fliek nie, maar jy verlaat die teater met ‘n leë gevoel, so asof jy iets gemis het.

Met: Russell Crowe, Ben Affleck, Rachel McAdams, Helen Mirren, Jason Bateman, Jeff Daniels, Harry Lennix en Robin Wright Penn.
Regisseur: Kevin Macdonald