Kategorie Argiewe:Verhale

Ek kan nog goed onthou, toe Arnold du Preez daardie aand aan die bopunt van die trappe in sy herehuis verskyn het.

Anneke Brink streel met haar vingerpunte oor haar weerkaatsing in die spieël. “Ek is nog mooi,” dink sy.

Die storie gaan dan oor troglodiete en gedrogte. Die twee moenie met mekaar verwar word nie.

Hy sug. Kug. ‘n Rou droë hoesbui oorval hom en hy buig regop in ‘n sittende posisie op die bed. Dit bedaar. Net die geroggel van die slym in sy lugweë is hoorbaar en hy ontspan teen die kussings. Die suurstofmasjien ruis in die stilte en forseer lug deur die dun deurskynende plastiekpypie deur sy neusgate in sy longe in. Hy sluit sy oë want hy’s tot die dood toe vermoeid.

Dit was reeds laat agtermiddag, omstreeks vyfuur, toe hulle die ouman agtergelaat en terug Bloemfontein toe probeer ryloop het.